Er is er één jarig hoera, hoera!

Zeven jaar geleden kwam na een moeizame bevalling, tijdens een langdurige hittegolf, Piet ter wereld. Niet alleen bleek hij geen meisje te zijn, ook viel hij er niet gewoon uit, iets wat ik stiekem had gehoopt aangezien hij mijn vijfde was.

Nog versuft door de cocktail van Pethidine en ruggenprik, maakte hij een tevreden, zij het lelijke indruk.
'Ik vind hem net een kleine kobold,' fluisterde ik Floris toe terwijl ik Piet aan mijn boezem koesterde. Hij lijkt op je vader ontdekte ik vervolgens, in een roes van hormonen en overmoeidheid, en barstte in tranen uit.
'Nou ja, hij lijkt wel een heel makkelijke baby,' troostte Floris.

Maar toen de effecten van de medicijnen zijn lijfje hadden verlaten sloeg Piet zijn blauwe kijkers op, blikte om zich heen en besloot: 'Het staat mij hier niet aan!' waarna hij het op een schreeuwen zette. Zeven jaar later heeft Piet zich gelukkig verzoend met zijn aards bestaan, en is een blijmoedig jongetje geworden, iets dat ik graag op mijn persoonlijk conto schrijf!

Vandaag vieren we zijn zevende levensjaar.

Piet krijgt cadeautjes en ik krijg bloemen, want dat hebben we allebei wel verdiend.