Einde van de theemuts cultuur

Het huishouden zet mij geregeld in vuur en vlam, en ik heb de verkoolde ovenwanten om het te bewijzen.

Dus toen ik een verdachte brandlucht rook dacht ik dat er weer een handschoen ter ziele was, maar het slachtoffer bleek mijn frisse, blauwgeblokte theemuts.

Dampend en smeulend schurkte ze tegen de fluitketel aan. In één oogopslag zag ik dat deze relatie gedoemd was in vlammen op te gaan, dus kwakte ik de amoreuze theemuts in de gootsteen, waar ze als een moderne Ophelia bleef drijven op het water dat maar niet wilde weglopen. Zuchtend pakte ik de plopper van onder het aanrecht, en plopte de gootsteen open, waarna de theemuts zwart geblakerd, en druipend achterbleef.

Ik keek naar de smeulende restanten, en dacht aan onze gezinsvakantie in Schoorl, waar ik de muts gescoord had. Deze herinnering aan onze vakantie was nu slechts nog een herinnering. En met een snelle beweging schoof ik het karkas door het keukenraam waar het op de Vlijtige Liesjes viel.

Zwijgend bracht ik een saluut, en voelde een vreemd soort verwantschap.