Als moeder beweeg ik mij voorzichtig door mijn dagen, mij ervan bewust dat ondoordachte uitspraken en bewegingen onplezierige gevolgen kunnen hebben. Maar soms vergeet ik dat even en maak een stomme beginnersfout.
In mijn stupiditeit dacht ik dat een folder met carnavalkostuums leuk leesvoer voor de kinderen was. In gedachten zag ik ze al uren zitten lezen en bladeren en de kostuums bewonderen. Hoofdschuddend zit ik dit te typen; hoe dom kun je zijn.
Vanaf het moment dat ik ze de folder in de handen duwde word ik belaagd met vragen om carnavalskostuums. Teuntje heeft haar oog laten vallen op een schunnig verpleegsterkostuum en Ot wil als Toetanchamon. En dan niet de goedkope mummievariant die je met toiletrollen zo in elkaar draait, maar met het gouden masker. Mijn dagen zijn gevuld met strijd en ik heb het alleen aan mezelf te danken.
Mijn kostuum weet ik al. Ik ga als Dombo.
