Het formaat doet er wel toe

Alle Grote Sinterklazen in de Spar zijn op. Waar ze eens stonden te schitteren en pronken in hun rode glitter tabberd, staan nu alleen nog maar van die stomme kleintjes.

En dan kun je natuurlijk wel twee kleintjes nemen, maar dat is niet hetzelfde, want weet je?

Formaat doet er wel toe.

Floris kan me nog meer vertellen.

6

Sinterklaas is weer in de Spar!

Al een paar weken klopte vol verlangen mijn hart. Maar voor het eerst leek mijn verlangen de commercie vóór te zijn: geen spoor te bekennen van de bekende chocoladefiguur in rode mantel en dito mijter.

Tot vandaag! In vol ornaat stond hij daar te glitteren en te glimmen op zijn vertrouwde plank in de Spar.

Na al dat wachten was er geen ruimte voor tederheid. Woest scheurde ik hem de kleren van het lijf en verorberde met één snelle hap zijn hoofd en mijter.

Hmmm lekker.

Sinterklaas is weer in de Spar.

6

Burp.

Na de eerste vakantiedag vond ik dat ik wel een melocakeje verdiend had. Dus ik pakte er één, en pakte er toen voor het gemak maar meteen drie. Anders moest ik zo vaak lopen. Zorgvuldig positioneerde ik ze op een klein schoteltje, beschilderd met tere theeroosjes want presentatie vind ik erg belangrijk, en legde ze op grijpafstand van de bank.

Maar toen ik ze op had besefte ik dat drie niet genoeg was. En dus pakte ik er nog drie. En toen ik die drie op had voelde ik me zo vadsig, dat het niet meer uitmaakte als ik de overige zes ook zou opeten.

Dus nu roeien die mollige melocakes zwaarmoedig door mijn maag terwijl ze luid galmen: 'Wahaaarheen leidt de weg die wij moeten gaan?'

Dat komt ervan als de kinderen vakantie hebben.

Ik vraag me af hoe Sonja Bakker dat doet.

5

Schande!

Begin september verschenen de eerste kerstballen bij de Blokker en eind januari lagen de eerste paaseitjes al in de schappen van de Hema. Steeds vroeger biedt de commercie haar producten aan, en menigeen spreekt er schande van.

Waar is de tijd gebleven dat men rustig kon genieten van de seizoenen zonder opgejaagd te worden. Waarin voor alles een tijd en plaats was, en september rustig de herfst inkoerste zonder de hete adem van kerstmis in haar rug. Waar februari rustig kon druilen en pruilen zonder dat de paashaas haar probeerde in te halen.

Ja, het is een schande en een teken van onze gehaaste maatschappij.

Instemmend knik ik mee met de schandsprekers, en hoofdschuddend zit ik thuis op de bank terwijl ik, half februari, langzaam en genietend mijn paashaas van zijn glimmend kostuum ontdoe.

Het is een schande.

3

Verlangen

Elke dag om 18.00 dan overvalt het mij: dat onweerstaanbare verlangen naar een Sinterklaas van chocola. Met trillende vingers zit ik op de bank, en kleed hem uit. Eerst koester ik hem uiteraard even aan mijn boezem, zodat de chocolade wat zachter wordt. Dan neem ik die verrukkelijke eerste hap uit de mijter, die altijd wat dikker is dan de rest van Sinterklaas.

Vervolgens breek ik dan zijn nek in kleine hapklare stukken die langzaam op mijn tong smelten. Dan zak ik af via zijn rug en buik, naar zijn voeten, tot er slechts een paar chocoladekruimels over zijn. Zuchtend veeg ik die van mijn trui, en maak een prop van Sints glimmende pak. Op.

Elke dag om 18.01 dan overvalt het mij: dat vervelende gevoel dat ik alweer zo'n grote Sinterklaas heb opgevreten.

6

Wilde plannen

Ik zat op de bank een beetje tv te kijken, met de foliesnippers van chocoladesinterklazen om me heen, toen het plotseling tot me kwam: Ik wil emigreren! Naar Amerika! Wat kan het schelen dat ik al heimwee krijg als ik de straat uitrijd, en wat kan het schelen dat ik het hele gezin ontwortel, ik voel gewoon dat dit het helemaal wordt. En in gedachten zong ik de hit: "Dag vader en dag moeder, dag zuster Ursula, ik zie het hier niet zitten, ik ga naar Amerika!"

Nog maar nauwelijks bekomen van deze ingeving kwam al de volgende: ik ga een succesvolle Bouquetreeks boek schrijven, of misschien zelfs wel zo'n Intiem pocket. Kwade tongen noemden het genre wel soft porno voor vrouwen, maar hee, daar draai ik mijn pen niet voor om. Ik schrijf gewoon even een boek over een man met ferme kaken, ondoorgrondelijke ogen, brede schouders en een grote lans. En daar mix ik dan een jonge vrouw met wild bruin haar bij in. En dan krijgen ze ruzie, en dan krijgen ze elkaar, en dan krijgen ze ruzie, en dan krijgen ze elkaar weer. Dat wordt een vette bestseller. Dus ik heb meteen maar even bij Amazon.com het boek "How to write a romance novel in 9 steps" besteld.

Wow, mijn leven gaat helemaal veranderen! Ik wordt een succesvolle romance schrijfster die in Amerika woont! Nederland is gewoon veel te klein voor mij.

Tevreden zat ik op de bank, en voelde de adrenaline door me heen stromen.

Wat stoppen ze toch allemaal in die chocolade sinterklazen tegenwoordig...

0

Is er dan niets meer heilig?

Het Sinterklazenseizoen is weer aangebroken, en ik mag er graag elke avond 1 verschalken. Zo gauw alle kinderen naar bed zijn, trek ik me terug op de bank, met een pot thee en een Sinterklaas. Die stop ik dan in mijn bh, en koester hem aan mijn boezem, totdat hij op precies de juiste temperatuur is. Ondertussen drink ik thee, zodat mijn mond warm is en de chocola meteen smelt. En als dan de juiste temperatuur is bereikt, dan pel ik langzaam en voorzichtig zijn tabbert en mijter af, en neem een langzame genotvolle hap van zijn hoofd. Hmmmmm.... Wat is dat lekker.

Maar zelfs mijn Sinterklazen blijken heilig noch veilig voor mijn kinderen. En zo kon het gebeuren dat ik vanmiddag plotseling Piet voorbij zag fietsen met aan zijn arm een Sinterklaas. Ja, je leest het goed, aan zijn arm. Hij had het hoofd eraf gekauwd en daarna zijn hand en onderarm erin gestoken. Het moet gezegd, die Sinterklazen van tegenwoordig kunnen tegen een stootje.

Maar 's avonds heb ik mijn onthoofde sinterklaas opgegeten, want tegen mijn liefde zijn ze niet bestand.

2

Brandend verlangen

Ik heb zin in een zak Lays paprika chips en en pak van 5 brosrepen. Maar ik heb ze niet in huis, omdat ik ze bewust niet gekocht heb. Ik heb namelijk wat issues met snacks: ik kan er niet afblijven. Overdag is er niets aan de hand, maar zo gauw de kinderen in bed liggen wordt de Snacker in mij wakker. En nu snakt de snacker in mij naar chips en brossen.

Maar ik kan ze niet gaan halen omdat Floris nog niet thuis is. En het is al 19.30. En ik baal. En daarvan krijg ik nog meer zin in die chips en die brosrepen. Ik voel gewoon dat als ik die naar binnen scrunch ik me beter zal voelen. Nou ja, tot het op is, want daarna voel ik me gewoon vadsig. Maar dat moment waarop je je tanden zet in die knapperige chips, en die luchtige chocola die op je tong smelt....

Zoals ik al zei: Waar blijft Floris?! Want ik brand van verlangen.

6

Chocola

Het is wel behelpen hoor, nu er geen chocoladefiguren meer te koop zijn. Verloren dwaal ik door de supermarkten, op zoek naar een substituut. Dan kies ik voor brosrepen, omdat daar veel lucht in zit, en dus wellicht minder calorieen. Maar al die luchtigheid verveelt snel, dus probeer ik een Twix reep. Maar die hapt niet zo lekker weg. Een bounty dan? Nee, te kokosnoterig. Een milky way? Een beetje laf van smaak.

Zoals ik al zei, het is behelpen.

Gelukkig is het bijna tijd voor het Paashazenseizoen!

3