Mijn tante Marietje

Ik 'voer' mijn huishouden trots zelf. Zonder enige hulp van betaalde krachten, ook wel bekend als interieurverzorgsters. Maar eens in de zoveel tijd, dan komt mijn tante Marietje.

Want mijn tante Marietje weet hoe het moet. Ze weet welke schoonmaakmiddelen het beste werken, wat er allemaal schoongemaakt moet worden, en hoe je dat aanpakt. En aangezien we eerste Pinksterdag ons huis open stellen voor onze nieuwe buurt, besloot ik dat dit een opportuun moment was om tante Marietje te bellen, en te smeken of ze alsjeblieft en in vredesnaam héél snel kon komen.

Ik had al mijn flessen met schoonmaakmiddelen trots op de tafel tentoongesteld, zodat mijn tante Marietje kon zien hoezeer ik mijn leven had gebeterd, en hoe goed ik was voorbereid. Maar tante Marietje had vooral doeken nodig.
'Wilt u echt niet deze Cillit Bang?' vroeg ik teleurgesteld, en liet haar trots de gifroze fles zien.
Maar tante Marietje was al aan het werk. In de wc.
Hoofdschuddend zei ze even later: 'Je hebt alweer een bruine rand in de wc. Als je dat de volgende keer nog hebt, dan pak ik je bij het oor!'
En ik knikte nederig, want schaamte wie schaamte toekomt.

Na vier uur ploeteren was ons huis weer blinkend schoon.
'Superbedankt, tante Marietje,' jubelde ik, en voegde er hoopvol aan toe: 'Maar het was toch al wel wat netter dan anders, toch?'
Tante Marietje dacht even na, en verklaarde toen: 'De woonkamer viel me niks tegen.'

En die avond vertelde ik blij aan Floris: 'Tante Marietje vind dat ik me al heel erg verbeterd heb als huisvrouw! De woonkamer viel haar niets tegen!'
Maar Floris zei: 'Mij wel.'

De volgende keer vraag ik tante Marietje of ze hem eens even bij zijn oor wil pakken.

6

Huishoudelijke hulpen

Van al mijn huishoudelijke hulpen koester ik mijn was- en afwasmachine het meest. Ik help ze op weg door ze vol te pakken, voorzie ze van de benodigde materialen en zet ze aan, waarna ze vriendelijk zoemend aan het werk gaan. Met het prettige gevoel van gedane arbeid, kan ík mij dan wijden aan leukere dingen, zoals mijn schrijfwerk.

Hoe anders is de relatie met mijn stofzuiger. Een relatie vol spanning en wederzijdse verwijten. We lopen elkaar voortdurend voor de voeten. De stofzuiger is even werkschuw als onwillig. Wil ik naar rechts dan wikkelt de stofzuiger zich snel in zijn snoer om een stoelpoot en loeit triomfantelijk als de stoel vervolgens omvalt. Om de haverklap verslikt de stofzuiger zich in het werk, brengt onheilspellende, aanstellerige geluiden uit, om vervolgens koppig dienst te weigeren.

Gelukkig heeft Floris een beter contact met deze keukenhulp.

3

Sisyphus

Ik stond vanmorgen weer eens mijn huishoudelijke werk te doen en moest ineens aan Sisyphus denken. Sisyphus bedroog de goden en moest als straf de rest van zijn leven een groot rotsblok een steile helling opduwen. Elke keer als hij dacht dat hij klaar was, en de top had bereikt rolde het rotsblok weer terug, en moest hij opnieuw beginnen.

Maar wat hebben moeders de goden misdaan?

3

Kringlopen met de broek aan

Met de belofte van Lente in de lucht voelde ik gewoon dat het tijd was onze tuin te ontdoen van de kapotte kinderfietsjes en kartonnen dozen, waarvan knutselboeken beloofden dat ze heel geschikt waren als hutten, maar die nu week en nat onze tuin vervuilden. Het was tijd voor een paar gulle giften aan de kringloop. Dus pakte ik mijn pek en veren en besmeerde mij er rijkelijk mee, want de ervaring leert dat een uiterst nederige houding vereist is als je goederen wenst te doneren bij de kringloop. Ik zocht mijn rijbewijs en de Veronicagids, waar ons huidige adres op staat, bij elkaar en stapte in de volgeladen auto. De laatste keer maakte ik namelijk de fout zonder Veronicagids-met-adres te gaan en het kostte me toen de grootste moeite de norse man ervan te overtuigen dat ik niet drie kwartier was omgereden om in Doetinchem te doneren. Aangekomen bij de kringloop zette ik netjes mijn auto vóór de witte streep, en wachtte tot het de mannen kon behagen mij toestemming te geven vijf centimeter verder te rijden. Ik knikte hen vriendelijk toe en zij keken langs mij heen. Na tien minuten naderde een van hen op zijn gemakje mijn auto en gebaarde dat ik het raampje moest opendraaien. In een overdaad aan gedienstigheid had ik dat al gedaan, en dus glimlachte ik vriendelijk en zei: 'Hij is al open!' 'Hmpf' zei de man nors. 'Mag ik uw rijbewijs even zien?' Gehoorzaam overhandigde ik mijn roze papiertje. 'U komt uit Arnhem?' Triomfantelijk haalde ik nu mijn Veronicagids te voorschijn: 'Nee, kijk! Dit is ons huidige adres!' Uitgebreid bestudeerde hij de Veronicagids, vergeleek het nog eens met mijn rijbewijs en mompelde toen onwillig: 'Rijdt u dan maar verder.' Zijn collega stond al klaar en dirigeerde mij met de gewichtige gebaren van een man die een Boeing 737 helpt te landen, naar een grote vuilgele container. Gedienstig sprong ik uit de auto, opende de klep voor hen, en pakte er ook maar vast een fietsje uit. De mannen keken me afkeurend aan: 'Jij hebt thuis zeker de broek aan?!' Ik lachte ongemakkelijk en trok mijn rok wat rechter. 'Ik dacht ik help eventjes...' 'Hmpf,' snoof de grootste, en trok veelbetekenend zijn wenkbrauwen op naar zijn collega, alsof hij zeggen wilde dat hij medelijden had met mijn man. De volgende keer moet Floris maar gaan, want blijkbaar hebben ze een hekel aan mensen die thuis de broek aan hebben.

Lees ook kringlopen!

2

Het huishouden

Het huishouden is als kinderen: je moet duidelijk aangeven waar je grenzen liggen anders vreet het je helemaal op. Aangezien ik geen slavin van mijn huishouden wil zijn, heb ik mijn huishoudelijk werk daarom netjes over de week verdeeld en vouw ik bijvoorbeeld op zondag en woensdag de was. Op alle andere dagen ben ik gewoon Oost-Indisch blind.

En terwijl alle kledingstukken door mijn handen gaan als origami, vraag ik me altijd weer af of de kinderen wel beseffen hoe heerlijk het is dat hun kledingstukken miraculeus van hun slaapkamervloer verdwijnen en schoon in hun kast weer opduiken.

Met speciale aandacht vouw ik Floris' boxershorts en leg ze goed zichtbaar vóór aan. Sinds Floris mij op een onfortuinlijke ochtend wakker maakte, omdat hij woest door de slaapkamer stampte op zoek naar zijn boxershorts, besteed ik daar extra aandacht aan. En ik heb in zijn kastdeur een landkaart geplakt met daarop de locaties van boxershorts, sokken, truien enz. En voor de kast ligt een kaart met daarop een plattegrondje waar de lándkaart zich bevindt.

Ondanks het feit dat ik het huishouden een noodzakelijk kwaad vind, geeft het me toch ook wel een gevoel van voldoening. Fris gevouwen kleren in kasten, krakend frisse lakens op verschoonde bedden, een opgeruimde kamer met verse bloemen op tafel.

Ik denk niet dat de kinderen zich bewust zijn van al die heerlijkheden die ik geruisloos voor hen regel. Als kind was ik me er in ieder geval niet van bewust. Pas nu ik er zelf verantwoordelijk voor ben besef ik hoe luxe ik het ooit had.

Dus ik wacht gewoon mijn tijd af.

Als mijn kinderen hun eigen huishouden hebben zullen ze me met terugwerkende kracht waarderen.

1

Dienstmeisje spelen

Vanmorgen kwamen Teuntje en een buurmeisje bij me en vroegen: 'Mogen we ons verkleden en Dienstmeisje spelen? En dat jij dan De Mevrouw bent, en dat wij opruimen?' Ik voelde me alsof zowel ik als Sinterklaas jarig waren, en juichte: 'Natuuuurlijk!' Een Mevrouw moet zelf het goede voorbeeld geven dus begon ik aan mijn zaterdagwerkzaamheden en spoot de keuken schoon met de hogedrukspuit. De meisjes vertrokken naar boven om zich te verkleden. Na ongeveer een uur kwamen ze beneden met identitieke outfits die niet zouden misstaan voor een gala diner. Ik herkende diverse kledingstukken die ik hoog in de kasten had opgeruimd, en huiverde bij de gedachte aan de toestand van de kasten. 'Wij gaan aan het werk!' verklaarden de meisjes opgewekt en vertrokken naar de gang. Ik ging verder met de keuken, maar net toen ik met mijn schuurspons het fornuis te lijf ging sloeg de deur weer open: 'Heb je een emmer?' Ik legde mijn schuurspons weg en ging op zoek naar een emmer die ik hen zwijgend overhandigde. Net had ik mijn schuurspons weer in mijn hand toen de deur opnieuw opende: 'Heb je een vaatdoek?' snel gevolgd door 'Heb je een sopje?', 'Waar is de stofzuiger?', 'Heb je een dweil?', 'Hoe laat is het?', 'Krijgen we hiervoor betaald?' Ik wist niet dat Mevrouw zijn zo hard werken is. De volgende keer wil ik het dienstmeisje zijn.

Leestip: Opruimliedjes

2

Kritiek

Buurtkinderen kijken geregeld met verwijtende blik rond in ons huis en merken op: 'Wat hebben jullie een rommel zeg. Bij ons is het veel netter!'

Een observatie die mij oprecht verwondert en gepijnigd doet rondblikken, want ik vind ons huis 'best netjes'. Maar er leven wel zeven mensen in, dus misschien verklaart dat hun wrede oordeel. En ik verdenk hun ouders van een minimalistische woonstijl!

Gisteren uitte een buurjongetje een nieuwe kritische noot, namelijk dat onze voordeur meestal op een kier staat.
'Dat is heel gevaarlijk, want dan kunnen inbrekers zomaar binnenkomen!'
'Tja,' antwoordde ik, maar 'jullie doen de deur nooit dicht als jullie binnenkomen.'
Het bleef even stil, toen zei hij op warme, bemoedigende toon: 'Als de inbrekers nou al jullie spullen stelen hebben jullie in ieder geval geen rommel meer!'

6

Een nieuw begin

Op zondag, de dag Des Heren, en officiële rustdag, werken wij ons elke week een slag in de rondte om het huis op te ruimen en schoon te maken. Het werk op zaterdag doen heeft geen zin, want dan wordt het op zondag alweer ongedaan gemaakt. Na een uitgebreid ontbijt waarbij ik steeds nog een kopje thee neem om het onvermijdelijke uit te stellen volgt onherroepelijk de Grote Schoonmaak.

Na het allerlaatste kopje thee ronsel ik alle kinderen mee naar boven en zet ze aan het werk in hun slaapkamers, terwijl ik de wasberg te lijf ga. Ondertussen ontfermt Floris zich over de benedenverdieping. Alles wordt opgeruimd, afgestoft en gedweild zodat we fris aan een nieuwe week kunnen beginnen. Het is niet het werk dat me de meeste energie kost, maar het voordurend aansturen en motiveren van onwillige kinderen. Maar ik houd dapper stand, want ik hoop zo niet alleen een schoon huis te krijgen, maar ook ze voor later handige vaardigheden mee te geven.

De zondagmiddag brengen we dan door in een aangenaam schoon huis.

En nu is het zondagavond. De kinderen liggen gewassen en gesteven in hun schone slaapkamers en Floris ligt te weken in bad. Rest mij alleen nog de trommeltjes en bekers voor morgen klaar te zetten, en alle kleren klaar te leggen, want morgen begint de rest van mijn leven en gaan de kinderen weer naar school.

Een nieuw jaar, een nieuwe week, een nieuw begin.

5

Schnitzel Potjandoori

Aan het eind van ons huishoudbudget functioneert het huishouden maar matig. Allerlei basale zaken ontbreken, zoals waspoeder, olijfolie, vlees enz. Zo eten we vanavond kip tandori, zonder groente, zonder kip, met schnitzels en twee geleende lepels olijfolie.

Een typisch geval van Schnitzel Potjandoori

4

Natte strandvakantie

Sinds ik kinderen heb zijn voorheen neutrale oppervlakken een bron van onplezierige verrassing geworden. Zo is ons echtelijk bed net een zandbak, en ik kan me de laatste keer niet herinneren dat ik met droge brillen van de wc-bril opstond.

En het punt is, de vervuiling is meestal onzichtbaar. Toegegeven, je ziet wel wat korreltjes zand in bed liggen, maar pas als je er in gaat liggen voel je de schurende werking. Niet langer rek je je genotvol uit tegen de zachte lakens; nee, knarsetandend voel je het zand tegen je benen schuren.

En dan de wc-bril. Pas als je opstaat voel je nattigheid, en dan is het te laat. Tegenwoordig inspecteer ik de wc-bril eerst wantrouwig, en haal er uit voorzorg een wc-papiertje over heen, maar toch is daar altijd dat onaangename weten van urine op mijn billen. En niet de mijne. Dat krijg je met 3 en 6 jarige jongetjes die hun piemeltje op de wc-bril vleien, en dan net iets te kort komen.

Dus als iemand zin heeft in een natte strandvakantie kom dan vooral bij ons, en vergeet niet je emmer en je schepje mee te nemen!
We hebben hier volop zand en vocht, op unieke locaties.

4

Zondagmiddag Woonkamer Parcours

Jaaah, dames en heren, u kijkt weer naar het Zondags Woonkamer Parcours! En daar gaat Orriëns, meervoudig winnares van dit, volgens de experts, zeer moeilijke parcours. Maar wat is dat? Orriëns lijkt niet gemotiveerd vandaag. Ze loopt er de kantjes van af, ze neemt de bochten slordig, en snijdt stukken af.

Wat is er met Orriëns aan de hand? Ze kent dit parcours op haar duimpje, en het zou geen problemen voor haar moeten opleveren. We zien de onthutste blikken op de gezichten van de toeschouwers. Wat gebeurt er nu? Orriëns gaat halverwege het parcours zitten?! Dames en heren, dit is nog nooit eerder voorgekomen! Orriëns is gaan zitten, en heeft een kop koffie besteld! Met appelpunt! Dit betekent ongetwijfeld een diskwalificatie voor Orriëns.

Anko, wat denk jij dat er met Orriëns aan de hand is?
Tja, Henk, wie zal het zeggen. Het kan vermoeidheid zijn, of wellicht een burn-out?
Tja, Anko. Wie zal het zeggen. Eén ding is zeker, Orriëns is vandaag níét de winnares van het parcours.
Daar komt ze aan! We gaan proberen haar te interviewen: "Orriëns, Orriëns! Wat gebeurde er?"

"Euh..., ik had geen zin meer?"
"Geen zin meer?"
Dames en heren, u hoort het: 'Orriëns had geen zin meer.'
"Orriëns, hebben we vandaag uw laatste deelname aan dit illustere woonkamer parcours gezien?"
"Ik kan het alleen maar hopen."
Dames en heren, u hoort het: "Orriëns kan het alleen maar hopen."

Tja Henk, er zijn slechtere redenen voor het beëindigen van een veelbelovende carriere in het Interieurverzorging Circuit, hoewel ik er persoonlijk geen kan bedenken. "Orriëns, kent u een geschikte opvolger voor de leegte die u zult achterlaten in het Interieurverzorgings Circuit?"
"Ik kan van harte Van Sandwijk aan bevelen".

Dames en heren, volgende week hopen we u weer te begroeten voor het wekelijkse Zondagse Woonkamer Parcours. Zonder Orriëns.
Maar wellicht met van Sandwijk.

0

Tuinieren

Ik geef me gewonnen. De enorme Tropisch Regenwoud uitstraling van onze tuin dwingt mij ertoe de tuinhandschoenen aan te trekken, en te tuinieren. Maar hoe, en wanneer? Dat is de vraag.

Ik heb daarom tuinieren in mijn weekschema opgenomen, en wel op de woensdagmorgen. Voortaan maak ik elke woensdagmorgen een Rondje Om De Tuin, en trek alle onkruid eruit. Vooral Zevenblad mag zich in mijn belangstelling verheugen, want die ken ik! En als ik dan ook nog zie dat ze in bloei staat, om zichzelf nog verder door de tuin te verspreiden, dan ontsteek ik in woede, en stort mij wild op haar stelen.

Voor de rest is het een kwestie van gokken: wat is onkruid en wat niet? Maar hee, planten die eruit zien als onkruid verdienen niet beter dan gewied te worden. Moeten ze zich maar beter als plant identificeren.

Slechts regen kan mij ontslaan van deze zware taak.
Het verheugt mij dan ook dat het Knmi voor woensdag 70% kans op neerslag voorspelt.

1

Out damn spot!

Ik heb mij op de vloer van de wc gestort, want maandag start een nieuwe cursus Samen Bevallen. Ik kom op plaatsen waar, om met Star Trek te spreken "No one has gone before". En terwijl ik mompel: "Out damn spot! Out!", boen ik als een moderne Lady Macbeth, met mijn Zeeman schuursponsje heftig heen en weer. En het moet gezegd: Lady MacBeth had vast geen Oxy Vanish, want succesvol verdwijnt de ene na de andere dubieuze vlek.

Als ze in Shakespeare's tijd Oxy Vanish hadden gehad was het vast heel anders afgelopen met Lady Macbeth.

Maar je moet het natuurlijk wel even laten intrekken.

1

Interieur

Ik heb zoveel interieurboeken gelezen, dat ik gewoon voelde dat ik zelf ook een bestseller op interieurgebied in me had. Ge-inspireerd door ons eigen 'Home' hier het eerste hoofdstuk! Binnenkort overal te koop:

Geen Gezeur, iedereen een Interieur.
Doe meur met je interieur
Het interieur voorbij
Interieur Inferieur 100000000000 en 1/8 tips
Interieurtips voor Nouveau Pauvres
Tussen interieur en inferieur
Is je interieur in mineur?

De titel ben ik nog niet helemaal uit. Maar hier alvast de eerste opzet. Met levensechte foto's van ons huis.

Hier hebben de bewoners ervoor gekozen de charmant afbrokkelende muur verder te laten afbrokkelen. De grijstinten van het loskomende cement doen denken aan de oertinten van klei. Aldus, roept de afbrokkelende muur herinneringen op aan verre oorden en verre tijden.


In plaats van voor traditionele verlichting te kiezen, hebben de bewoners voor de meer oorspronkelijke vorm van een Gloeilamp gekozen. De aangrenzende aansluiting voor een lamp is een knipoog naar deze traditionele verlichting.


De wijkende plint van de keukenkastjes vormt een natuurlijk focuspunt voor het oog, en doorbreekt daarmee de anders wellicht saaie rechthoekige vormen. De kijker kan niet anders dan zich afvragen wat zich wellicht herbergt in de donkere spelonken achter de plint!


Hier verwijst de ontbrekende plint naar wat eens was. Het ontbreken van een stuk plint verwijst naar de ontbrekende plint. "Wat drommel", denkt wellicht de opmerkzame bezoeker: "Ontbreekt daar een plint?". De ontbrekende plint is een sterk statement tegen de consumptiemaatschappij en het heersende etablissement.



Ook op het gebied van decoratie kozen de bewoners voor non-traditionele elementen. In plaats van een massaal geproduceerde Ikea-print, zie je hier een unieke afbeelding van de zgn. Primitieven, ook bekend als de School Van Tweejarigen. Door het ontbreken van een traditioneel lijstwerk is het alsof de tekening de hele kamer overneemt. Het gebruik van watervast materiaal garandeert bovendien dat de bewoners zich levenslang kunnen laven aan deze bijzondere prent.

6