Vakantie

11

Troostvoer

Hoewel ik ternauwernood hersteld ben van de chaos en turbulentie van de zomervakantie, heeft de herfstvakantie zich genadeloos aangekondigd.

Nu kon ik mij natuurlijk in foetushouding en duimelend in een hoekje terugtrekken, maar ik ben van sterker materiaal! En dus heb ik Joop ter Heul maar weer eens uit de kast gegrepen.

Genietend lees ik haar 'doldwaze' avonturen, en benijd hevig haar moeder die zich permanent in haar boudoirtje terugtrekt en daar frèle op haar divan ligt te kwijnen. En ik besef nu ook wel dat ik een dienstmeisje blief, én een keukenhit.

Toch sijpelt 2010 door in de boeken, want ik betrapte mezelf op de gedachte dat die Joop volgens mij ADHD heeft.

16

Moeder na twee weken vakantie

13

Ik wil het, ik wil het, ik wil het!

Plotseling overviel het mij: 'Het idee dat een huisdier misschien toch een goed idee zou zijn.'
'Hoho,' maande mijn verstand, 'heb jij je niet altijd verzet tegen huisdieren? Heb je niet altijd hardvochtig tegen je kinderen verkondigd dat ze 'pech' hebben, omdat ze nou eenmaal jou als moeder hebben, en dat jij geen huisdieren blieft?'

'Ja maar,' wierp ik tegen, 'misschien kan ik het toch wel aan. En als de kinderen het nou leuk vinden...'
'En wat voor dier had je dan gedacht?'
'Ehm... nou eentje waar je niet veel werk mee hebt. Een poes bijvoorbeeld? Daar ben ik wel allergisch voor, maar ik geloof immers niet in allergieën. De dokter kan me nog meer vertellen.'

Of anders een hond? Hoewel een hond berooft me natuurlijk van mijn moeizaam verworven vrijheid. Een cavia dan? Maar cavia's vind ik eng. En marmotten ook, want dat zijn gewoon muizen die nodig naar de kapper moeten.'
En ik kuchte een beetje door de rookwolken van een droom die in rook opging.
Mijn verstand zweeg tevreden.

Toen overviel het mij: de wetenschap dat ik nieuwe Uggs nodig heb! Opgewonden klom ik uit mijn stoel, op weg naar Marktplaats, toen een volgende openbaring zich aandiende: emigreren naar Nieuw Zeeland, ook een leuk idee! Koortsachtig begon ik over het internet te surfen op zoek naar een goedkope vlucht, want bij dit soort zaken moet je niet aarzelen of twijfelen.

Toen voelde ik plotseling een ferme hand in mijn nekvel die mij naar de bank leidde en zei: 'Ga jij eerst maar eens even héél lang rustig zitten.'

En ik hoorde Floris hoofdschuddend mompelen: 'De kinderen hebben weer vakantie.'

19

De meeste dromen zijn bedrog

Vannacht droomde ik dat het Grote Vakantie was.
En zie, ik ontdekte dat er al drie weken voorbij waren, en dat ik al op de helft was!
Toen werd ik wakker, en ontdekte dat het pas Meivakantie was, en dat ik nog niet ééns op de helft was.

Sommige nachtmerries krijg je juist als je wakker bent.

7

Hutkoorts

Na ruim een week fulltime kerstvakantie met sneeuw en ruzieënde kinderen, ging ik gebukt onder een zeer ernstige aanval van hutkoorts. Iedereen weet dat de enige remedie bij hutkoorts is, de hut onmiddellijk te verlaten.

'Kinderen we gaan gezellig naar Duthler!' kondigde ik aan. Duthler is een grote kledingwinkel in het naburige dorp Varsseveld. Ze schenken er gratis koffie, en serveren gratis krentenbrood.
Aanvankelijk mocht je daarvan onbeperkt pakken, maar tegenwoordig waarschuwt een bordje dat men één portie per persoon mag, want er waren onverlaten die meteen maar genoeg namen voor de hele dag. 'Zo handig, dan hoef ik vanavond ook niet meer te koken!'

Om te voorkomen dat de moeders niet te veel geld uitgeven, is er voor de kinderen een speciale hoek met Playstations ingericht. Daar kunnen ze lustig vreemde stammen uitmoorden, en nieuwe sterrenstelsels ontdekken, om vervolgens de inheemse bevolking uit te roeien.

We dromden met z'n allen naar de auto, die voor de verandering eens niet kapot was/in reparatie/depressief/dichtgevroren/in een slechte bui. Blijmoedig nam ik plaats achter het stuur, klaar om weg te scheuren.

Maar toen ik hem in z'n achteruit wilde zetten zag ik dat de instructies op de pook onder een dikke laag zwarte tape zaten, in een zoveelste poging van de monteur te voorkomen dat de bovenkant van de pook er steeds afvalt. In gedachten ging ik na wat ik de laatste acht jaar deed als ik achteruit wilde, en concludeerde: naar rechts, en dan naar achteren.

Zo gezegd, zo gedaan, maar ik kreeg die vermaledijde pook met geen mogelijkheid in de gewenste stand.
'Kom er allemaal maar weer uit jongens! Wij gaan vandaag helemaal nergens heen!' riep ik geïrriteerd. 'Hij doet het weer eens niet!'

Boos stampte ik het huis in, waar dezelfde zooi wachtte die ik nu juist wenste te ontvluchten. 'Mama, zal het nog eens proberen!' verklaarde ik bij gebrek aan betere alternatieven.
Maar ook dit keer weigerde de koppeling in z'n achteruit te springen.

Ik stuurde Floris een mail op hoge poten, waarin ik woorden als 'schroothoop' en 'dit is de limit' niet schuwde. Na tien minuten kreeg ik een vriendelijk mailtje terug met daarin de tip de koppeling naar links en dan naar achteren te schuiven. Floris sloot af met drie kusjes.

'Hmpf, ik zal het wel proberen,' mopperde ik. Opnieuw nam ik plaats in de auto, en positioneerde met weinig hoop op succes de koppeling in Floris' adviesstand, en gaf gas. De auto schoot gewillig een meter achteruit.

Opluchting mengde zich met schaamte. Blijkbaar had de hutkoorts nog meer schade aangericht dan ik vermoedde.

Gelukkig hadden ze lekker veel krentenbrood bij Duthler.

13

De geest van de Herfstvakantie Nu

Op zoek naar de spirit van de Herfsvakantie bezocht ik met de kinderen de Grote Speeltuin.

Ik zette mij aan een picknicktafel, opende mijn thermoskan met thee, en besefte: 'Wéér het kopje vergeten.'
'Gaat heen, en speel,' zei ik tegen de kinderen. En zie zij gingen niet.
En terwijl ik de thee rechtstreeks uit de thermoskan slurpte leunde ik achterover, alwaar geen leuning was.

Toen richtte ik mijn blik naar boven, vanwaar al het goede komt, en ziet, de geest van de Herfstvakantie bezocht mij en vervulde mij met vreugde. En ik hoorde een stem van verre die sprak: 'Geniet je wel genoeg?'

En ik keek om me heen, naar de herfstpracht om mij heen, en de spelende kinderen, en ik antwoordde: '&#*%@*!'

Want sommige vragen zouden verboden moeten worden.

6

Dit ben ik op dag drie van de Herfstvakantie

Vet genieten.

20

Herfstvakantie

In den Gelderschen Achterhoek is een veertigjarige moeder licht gewond geraakt toen zij bruut werd overvallen door de Herfstvakantie. De betreffende moeder was net hersteld van de Zomervakantie, en had de Herfstvakantie niet zien aankomen.

'De Zomervakantie is nog maar net voorbij,' stamelde zij. 'Hoe kan het dan alweer Herfstvakantie zijn!'
Hierna raakte zij in shock, waarop de Herfstvakantie haar kernachtig in het gezicht sloeg. Dit bracht haar weer bij haar positieven.

De moeder is weer aan het werk.

Voor haar gezondheid wordt niet gevreesd.

10

Rijksmuseum

Eén van mijn moederlijke verlangens is de kinderen te doordrenken met cultuur. Niet voor niets vergas ik ze elke avondmaaltijd op een verhaal uit de bijbel of mythologie.

Zelfs Roodkapje heeft een belangrijke culturele boodschap! Dat het voorlezen tegelijkertijd mijn verveling doodt terwijl ik wacht tot die lui eindelijk klaar zijn met alle groentes uit hun eten te vissen, is mooi meegenomen.

In mijn dromen ga ik elke vakantie met ze naar het Rijksmuseum waar we schilderijen bestuderen op lichtval en penseelstreek.
Op kennerstoon zal ik dan zeggen: 'Kijk kinderen: dit is een echte Caravaggio, dat zie je zo aan de lichtval!'
Ik had tenslotte niet voor niets handvaardigheid in mijn examenpakket! Dat dit slechts één klein uurtje kunstgeschiedenis opleverde en maar liefst drie martelende uren handvaardigheid, waarbij mijn werkstukken steevast al uit elkaar vielen als je er naar keek, is een trauma dat ik nog steeds niet verwerkt hebt. Maar dit terzijde.

In de opvoedkundige praktijk zijn we nog niet veel verder gekomen dan een tentoonstelling van Nijntje. Maar die kun je ook best met viltstiften inkleuren volgens mij. Daar heb je geen penselen voor nodig.

Verlangend kijk ik dan ook naar het aanbod van het Rijksmuseum. Daar is geen Nijntje bij!

Maar ik aarzel, want ik ben bang dat we een ongewenst tableau vivant zullen worden: Moderne Moeder Met Woeste Kinderschaar.

12

Hemelvaartvakantie

'I'm all shook up, oehoehoe-oehoe,' zong Elvis Presley. Ook ik voel me vreemd uit balans door de zoveelste onderbreking van routine en ritme. Zo breng je nog je kinderen naar school, zo zit de hele bups thuis te klieren omdat het Hemelvaartvakantie is.

'Hemelvaartsdag is de dag dat Jezus naar de hemel ging,' legde ik uit, want ik vind het belangrijk dat mijn kinderen hun feestdagen kennen.
'Ik zit al op level vier,' wist Piet.
'Wat heeft dat met Hemelvaartsdag te maken,' vroeg ik, teleurgesteld dat mijn moederlijke wijsheden op zulks dorre bodem vielen.
'Dat betekent dat Piet een nieuwe mantel kan kopen op Runescape,'vertelde Ot, en voegde er trots aan toe: 'Ik zit al op level acht!'

'Nou Jezus zit vast al op level honderd!' riep ik geïrriteerd door hun gebrek aan belangstelling voor een nationale feestdag.
Even was het stil, toen zei Ot minachtend: 'Dat level bestaat helemaal niet op Runescape!'

'Nou zeg dat maar tegen Jezus!' zei ik, waarmee ik in ieder geval het laatste woord had.

7

Mijn Waterloo

Na ruim twee weken meivakantie ziet ons huis er uit als een beest. Dankzij voortdurend in en uit lopen van zanderige kinderen en een combinatie van morsige voeten met overvloedig gemorst water.

'Mama, ik moet nieuw water in mijn waterpistool!'
'Maar ik heb toch twintig emmers met water buiten gezet om de pistolen mee te vullen?'
'Ja maar, die zijn omgevallen en zo.'
'Nou toe dan maar.'
'Mama, ik heb wel een beetje heel veel geknoeid! Doei!'

Aanvankelijk hield ik dapper stand en dweilde geduldig de moddersporen weg, maar nadat mijn werk dagelijks zo'n tienduizend keer ongedaan werd gemaakt haalde ik mijn schouders op in verslagenheid, en ging over op het motto: 'Ik doe het wel als de vakantie voorbij is,' terwijl in mijn hoofd de eerste regels van Abba's hit Waterloo speelden.

My, my, at Waterloo Napoleon did surrender
Oh yeah, and I have met my destiny in quite a similar way
The history book on the shelf
Is always repeating itself
Waterloo - I was defeated, you won the war!

Ja mensen, deze moeder vond haar Waterloo in de meivakantie, maar anders dan Napoleon ben ík niet te trots om mijn verlies te bekennen. Ik heb mijn koffers al gepakt en ben klaar voor vertrek naar een onbewoond eiland.

3

Burp.

Na de eerste vakantiedag vond ik dat ik wel een melocakeje verdiend had. Dus ik pakte er één, en pakte er toen voor het gemak maar meteen drie. Anders moest ik zo vaak lopen. Zorgvuldig positioneerde ik ze op een klein schoteltje, beschilderd met tere theeroosjes want presentatie vind ik erg belangrijk, en legde ze op grijpafstand van de bank.

Maar toen ik ze op had besefte ik dat drie niet genoeg was. En dus pakte ik er nog drie. En toen ik die drie op had voelde ik me zo vadsig, dat het niet meer uitmaakte als ik de overige zes ook zou opeten.

Dus nu roeien die mollige melocakes zwaarmoedig door mijn maag terwijl ze luid galmen: 'Wahaaarheen leidt de weg die wij moeten gaan?'

Dat komt ervan als de kinderen vakantie hebben.

Ik vraag me af hoe Sonja Bakker dat doet.

5

Vakantie overpeinzingen

Het is de eerste dag van de meivakantie die maar liefst twee weken en een dag zal duren, en het regent pijpestelen. Op wat kleine schermutselingen na, over wie de chocopasta het eerst mag gebruiken, en wie naar wie kijkt, gedragen de kinderen zich heel behoorlijk. Momenteel zitten ze zelfs te monopolieën. En dus heb ik tijd om na te denken hoe ook ik, het beste vakantie kan vieren.

Ik heb het daarom maar eens in de Van Dale opgezocht. Van Dale definieert vakantie als 'rusttijd, vrije tijd;- 'het ledig, werkeloos, niet-actief zijn; tijd dat men ledig is.' De clou is duidelijk: ik moet 'ledig' zijn om succesvol vakantie te vieren.

Dus ben ik op de bank gaan zitten om 'ledig' te zijn. Maar dat valt nog niet mee. Afgezien van het feit dat het erg saai is, krijg ik ook voortdurend verzoeken van de kinderen binnen. En ik maak me ook zorgen over de stapel was.

Ook herinner ik me ineens het spreekwoord: 'Ledigheid is des duivels oorkussen.' Betekent dit dat vakantie dus ook des duivels oorkussen is?

Persoonlijk zou het me niets verbazen.

Kenmerkend voor vakantie is ook dat je er van moet genieten. Terwijl ik ledig zat te zijn heb ik dat ook maar even opgezocht. Genieten is 'aangename gewaarwordingen ondervinden, genot smaken.'

Hm, ik voel me eerder een beetje gestresst en gespannen. Ik vraag me af hoe lang ik ledig moet zijn voordat de aangename gewaarwordingen beginnen.

Wellicht aan het eind van de vakantie.

Ook dat zou me niets verbazen.

5

Gedeelde verantwoordelijkheid

'Zorg dat je de verantwoordelijkheid gedeeld krijgt!' leerde ik op de opleiding tot cursusleidster Samen Bevallen.
'Zorg dat je cursisten medeverantwoordelijk worden voor het proces en de kwaliteit van de cursus.' Ik heb besloten dit eens even toe te passen op de opvoeding van de kinderen.

Aangezien ik bij de spelotheek een kwalijke Playstation had geleend, om zo wat uurtjes rust in het vakantiegewoel te lenen, had ik meteen iets om mijn nieuwe strategie op uit te proberen. Met behulp van de kinderen maakte ik een schema, waarbij ik er op lette dat zij sterk de indruk kregen dat het allemaal hun idee was. En de grootste schavuiten, Ot en Piet, heb ik aangesteld als moraalridders en bewakers van het schema.

Ik ben erg tevreden over de resultaten.

Als ik nu ook nog de verantwoordelijkheid voor hun opvoeding op hun bordje kan scheppen, hoor je mij nergens meer over.

0

De koek is op

Enigszins wankel op mijn benen betreed ik mijn gewone leven weer. Ik voel me alsof ik zojuist uit een hele wilde kermisattractie ben gestapt, en sta wat onwennig, en een beetje misselijk, om me heen te kijken. Als ik een koekje was, dan zag ik er zo uit:

1

Gillende Moeder

Gezien het feit dat er vuurwerk bestaat met de naam Gillende Keukenmeid, snap ik niet dat er nog geen vuurwerk is dat Gillende Moeder heet. Ik heb daarom besloten hiermee mijn fortuin te maken!

Mijn Gillende Moeder heeft een extreem korte lontje en moet met grote omzichtigheid worden behandeld. Eenmaal onstoken is zij zeer explosief met extreem hoge decibellen en grote, giftige rookontwikkeling. Ze wordt samengesteld met een Moeder, schoolvakantie, voortdurende onverwachte prikkels, veel geschreeuw en niet aflatende rotzooi.

Vanaf nu elke schoolvakantie te verkrijgen!

0

Aaaah, wie is er een sneue moeder dan?

Het is dag twee van de Grote Herfstvakantie, en ik heb geen zin meer om pedagogisch correct te zijn en ik-boodschappen te geven. Om linguistisch correct te zeggen: Ik houd van jou, maar niet van je gedrag.' Ik word moe van baby- en paardenfluisteraars, en van mijn oor op ieders zieltje te luisteren leggen.
Maar wie zin heeft in wat muilperen, hengsten, baffetoens en oorvijgen is van harte welkom.

Waar ik zin in heb is iemand die zijn oor op mijn zieltje te luisteren legt...

3

Dol en horendol

De kinderen hebben vakantie. En dat is hartstikke leuk, want is de vakantie niet een uitgelezen kans om de hele dag met je kinderen door te brengen? Juist. En je hebt ze gekregen, dus blijkbaar wilde je ze graag, en daaruit volgt dat je het dan zeker leuk vindt veel tijd met ze door te brengen.

Dus terwijl de kinderen door het huis rennen, 20 keer per seconde op de deurbel drukken, zich eindeloos vervelen, ruzie maken, schreeuwen, rommel maken, chaos veroorzaken, en voortdurend 'Mama' roepen, herinner ik mezelf er aan hoe gezellig het is, zo de hele dag met vijf kinderen. Opgewekt lach ik de dag door, want oh, wat is dit leuk! Vet genieten.

Mijn leven zoals ik dat ken, is opgeschort, maar dat geeft natuurlijk helemaal niks. Bovendien, het huishoudelijke werk gaat natuurlijk wel door, dus serveer ik de fruithappen op de aangewezen tijdstippen, doe de dagelijkse klussen, en omdat het vakantie is doen we Leuke Dingen. Want dat is leuk. Vanochtend zijn we met z'n allen naar de markt gewandeld om lokale folklore op te snuiven, gevolgd door een bezoek aan de bibliotheek. En in de middag gingen we gezellig naar de kapper. En tussendoor is er natuurlijk veel vrije tijd, want dat is leuk voor kinderen. Kunnen ze lekker bijkomen van alle schoolbesognes.

Het probleem is alleen dat ik me eigenlijk voel alsof ik heel erg hard wil gillen. En 's nachts maai ik in mijn slaap wild met mijn armen, en schrik wakker omdat in mijn dromen de deurbel weer gaat, er weer een beker door Piet gemaakte ranja, dus zonder water dus extra kleverig, omvalt. Ik droom dat Piet opnieuw is uitgebroken en tuinen van boze buurmannen verkent, en waar was ook alweer die tuin met die enge vijver?

Elke vakantie opnieuw zie ik mij voor dit mysterie gesteld: hoe kan het toch dat je zielsveel van je kinderen houdt, en ze echt nooit zou willen missen, maar dat ze je in grote vakantie-doses tegelijkertijd horendol maken?

En een nog groter mysterie voor mij, is de vraag wat ik er aan kan doen. Komt het door wat Sue Palmer in Toxic Childhood onze snelle levensstijl noemt, die niet past bij het tempo van een kind? Moet ik gewoon nog meer onthaasten? Of moet ik ze gewoon de hele dag lekker televisie laten kijken en computeren en niet zo moeilijk doen?

Zoveel vragen en zo weinig antwoorden.
Je zou er horendol van worden.

Maar dan is daar een kinderknuistje in mijn hand. Een wandeling in de lentezon.
En misschien is dat wel het antwoord dat ik zoek..

9