Humor van de laagste plank

Niet langer verzet ik mij tegen de alles verzengende hitte van het zwembad. Tegenwoordig laat ik mij aangenaam benevelen door de tropische warmte, en zit met mijn blik op oneindig, sudderend in mijn eigen zweet, braaf te wachten totdat de badmeester klapt ten teken dat de les begint.

Vandaag had ik succesvol mijn vegetatieve staat bereikt, toen ik werd opgeschrikt door luid geklap. En masse sprongen alle ouders als Pavlovhondjes van de banken, klaar voor de race naar de kantine voor die eerste kop koffie.

Maar wat bleek? Eén of ander lollig kind had geklapt.

Ik wens die lolbroek later héél veel kinderen toe die allemaal héél langdurig zwemles nodig hebben.

3

Economie

Aan Zelhem-City is de 24-uurs economie nog voorbij gegaan. Sterker nog, ook de 12-uurs economie moet hier nog haar opwachting maken: vrijwel alle winkels gaan tussen de middag dicht. Dat ervaar ik tegenwoordig wekelijks tussen 13 en 13.30. Terwijl Ot zwemles heeft, schuimen Piet en ik Zelhem af onder het motto "Kijken mag, kopen niet, tenzij je het echt heel graag wilt natuurlijk."

Maar dankzij de lokale 6-uurs economie komt van beide weinig, want tussen de middag heerst in Zelhem rust. Slechts wat verdwaalde babyboomers slingeren rond op het enige terras dat Zelhem rijk is, uiteraard achter een kop koffie met gebak. Hun goed geoutilleerde Hij-en-Zij-fietsen nonchalant tegen een boom geparkeerd.

Wel staan de borden met reclame-aanbiedingen nog uitdagend buiten. Verlangend kijk ik dan naar aankondigen als 'Vijf Hongaarse schijven halen, 4 betalen'. Bij de stoffenwinkel hangt een papiertje op de deur met daarop "Ik ben even dicht, vanwege dat ik Pim van school moet halen", en bij de Blokker die er toch open uitziet vanwege de skippyballen die buiten bungelen, is de deur op slot.

Om 13.30 komt Zelhem weer tot leven, maar dan moet ik Ot ophalen.

Zo behoed Zelhems 6-uurs economie onze gezinseconomie.

0