Gedicht uit het schemergebied der burn-out

09-08-2005
Ik wou dat ik een ijsje was,
dan zou ik langzaam smelten.

dan smolt ik langzaam tot een ijsplas,
tot er niets meer over was.

En al die aan mij wilden likken,
bleven in de ijsplas pikken.

En als ik dan gesmolten was,
kon niemand mij meer wat vragen.

en als ik dan gesmolten was,
was ik alleen nog van mezelf.

Ik wou dat ik een Magnum was,
groot en sterk en machtig.

Ik wou dat ik een Raket was,
dan vloog ik vrij door het heelal.

Ik wou dat ik een Twister was,
dan twistte ik de hele dag.

Ik wou dat de vakantie afgelopen was,
dan wilde ik ook niet dat ik een ijsje was.

Geen opmerkingen

Leuk dat je een comment achterlaat! Bedankt!

Wil je op de hoogte blijven van alle comments? Vink dan eenvoudig het vakje aan met: Email follow-up comments!

Nicole Orriëns. Mogelijk gemaakt door Blogger.