Koeterwaals

Deze week was Ot aan de beurt om mee te gaan naar 'de stad'. In een gezin met vijf kinderen maak ik me wel eens zorgen of ze allemaal wel genoeg aandacht krijgen, en deze wekelijkse uitstapjes garandeert ze in ieder geval 1 keer per maand mijn exlusieve aandacht. Ot maakte er dankbaar gebruik van, en stak van wal zo gauw hij achterop mijn fiets zat. Helaas is Ot bijzonder moeilijk verstaanbaar, en eindigt bovendien alle zinnen op vragende toon met "Hè, mama?".Ik begin altijd vol goede moed te luisteren, maar halverwege dwalen mijn gedachten af, en zeg ik lukraak en op goed geluk "Uh-huh". Ik voel me soms net een radio-ontvanger, die op de juiste frequentie begint, maar eindigt op een compleet andere.

Zo nu en dan, komen mijn en Ots frequentie elkaar per ongeluk weer tegen, en dan gooi ik er graag de luistertechniek van het herhalen van de laatst gesproken woorden tegenaan. Zo probeer ik Ot het gevoel te geven dat ik naar hem luister en hem begrijp. Ot zegt bijvoorbeeld: "sadgse trer teser werwe 3rsw, hè mama?", en dan herhaal ik '3rsw?'.

Het is dodelijk vermoeiend naar iemand te luisteren die moeilijk verstaanbaar is, en tegelijkertijd voortdurend om feedback vraagt. Maar het is natuurlijk van wezenlijk belang vooral veel met Ot te converseren om zijn taalvaardigheden te verbeteren. Dus sleep ik mijn afgedwaalde aandacht er aan de haren bij, en zeg nog maar eens "ewreerw!" Dan zegt Ot plotseling in volmaakt Nederlands: "Mama, ik vind jou lief!"