Rapportbesprekingen

Kom maar op met de valium want ik heb rapportbesprekingen gehad. Na een zeer voorspoedige start, met de juf van Teuntje die vol lof was, ging het in rap tempo bergafwaarts. Te beginnen met de juf van Maartje. Het is ongelofelijk wat ze tegenwoordig allemaal kunnen testen! Ze testen zelfs de beleving van een kind van de School zelf. Uit deze test blijkt dat Maartje het op school maar matig naar haar zin heeft, en dat komt natuurlijk weer doordat ik haar wreed uit haar oude school heb gerukt. Verder schort het nogal aan Maartjes motivatie, en in gedachten zag ik haar al putjes scheppen. Enigszins aangeslagen ging ik naar mijn gesprek met de juf van Jan. Dat gesprek plaatste het verslag van Maartje in een heel ander perspectief; plotseling was dat rooskleurig.

De juf van Jan noemde zijn gedrag 'zorgwekkend'. Jan leeft in zijn eigen wereldje, let niet op, en is de zonderling van de klas. Als Jan een grapje maakt, dan wacht de klas tevergeefs op de clou, terwijl Jan zich rot lacht. Ik merkte op dat het mij verbaasde dat Jan zo slecht oplet, aangezien hij Wetenschapper wil worden, en een brede interesse heeft. De juf keek mij geboeid aan en zei: "Misschien is hij wel veel verder, en is wat wij hier allemaal doen niet interessant voor hem." In gedachten peuterde ik het etiket "Zonderling" van Jans hoofd en verving het met "Hoogbegaafd".

Enigszin apart vind ik Jan ook wel. Laatst kon ik hem nog maar net behoeden toen hij in een Maja-de-Bij-Ontmoet-De-Daltons outfit naar de schoolgymnastiek wou.

Wat nu? Koester ik de uniciteit en eigenheid van mijn kinderen, of dwing ik ze in het keurslijf van de Doorsnee? Wanneer moet je je kind zichzelf laten zijn, en wanneer juist niet?