Verbeter de wereld, begin bij jezelf.

Ik vind het belangrijk om regelmatig een Goede Daad te verrichten. Het liefst elke dag, maar één keer per week mag ook. Dus toen een collega-moeder vroeg of ik een ochtend op haar zoontje kon passen zodat zij naar een begrafenis kon, stemde ik gul toe. En vinkte in gedachten tevreden Goede Daad Doen af.

Maar Goede Daden zijn allemaal goed en wel, het huishouden moet ook gewoon doorgaan. Ik besloot daarom mijn normale routine te volgen, namelijk voor een hele week boodschappen inslaan bij de C1000. Ik gaf mijn gebruikelijke lezing en diapresentatie 'Hoe Gedragen Wij Ons In De Supermarkt' aan mijn twee + één jongens, en ging naar binnen.

Althans, de jongens sjeesden naar binnen, onder leiding van Piet die luid schreeuwde: 'Aaaaanvalluuuuh!'. Dat krijg je van die Hamsterreclames van de Albert Heijn. Ik zette de achtervolging in, viste Piet uit een geschrokken kamerplant en plantte hem snel in een karretje. Met nog maar twee ongeleide projectielen over betrad ik met frisse moed de rest van de supermarkt.

Ik gooide alles in de strijd om er een succes van te maken. Ik praatte met hoge, enthousiaste stem, ik liet ze helpen, ik liet ze dingen benoemen, kortom ik deed alles volgens het boekje. Maar zoals gewoonlijk hadden de jongens het niet gelezen. Zij vonden wild door de gangpaden rennen veel leuker. Gelaten haalde ik mijn schouders op. Wat had ik ook eigenlijk verwacht. En zegt niet het Engelse spreekwoord 'No good deed goes unpunished'?

Bij thuiskomst heb ik een goede daad gedaan en een lekker kopje koffie gezet.
Voor mezelf.

Immers: Verbeter de wereld, begin bij jezelf.