Na ruim twee weken meivakantie ziet ons huis er uit als een beest. Dankzij voortdurend in en uit lopen van zanderige kinderen en een combinatie van morsige voeten met overvloedig gemorst water.
'Mama, ik moet nieuw water in mijn waterpistool!'
'Maar ik heb toch twintig emmers met water buiten gezet om de pistolen mee te vullen?'
'Ja maar, die zijn omgevallen en zo.'
'Nou toe dan maar.'
'Mama, ik heb wel een beetje heel veel geknoeid! Doei!'
Aanvankelijk hield ik dapper stand en dweilde geduldig de moddersporen weg, maar nadat mijn werk dagelijks zo'n tienduizend keer ongedaan werd gemaakt haalde ik mijn schouders op in verslagenheid, en ging over op het motto: 'Ik doe het wel als de vakantie voorbij is,' terwijl in mijn hoofd de eerste regels van Abba's hit Waterloo speelden.
My, my, at Waterloo Napoleon did surrender
Oh yeah, and I have met my destiny in quite a similar way
The history book on the shelf
Is always repeating itself
Waterloo - I was defeated, you won the war!
Ja mensen, deze moeder vond haar Waterloo in de meivakantie, maar anders dan Napoleon ben ík niet te trots om mijn verlies te bekennen. Ik heb mijn koffers al gepakt en ben klaar voor vertrek naar een onbewoond eiland.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Hier hijs ik morgen ook de vlag!
BeantwoordenVerwijderenEn daarom heb ik dus twee weken met de kinderen op de camping gezeten.
BeantwoordenVerwijderenIk moest er niet aan denken om twee weken met die koters thuis te zijn.
Leve de caravan!!!
Nu alleen nog die rotzooi opruimen ;)
Ingrid
Ook gezellig: dagelijks je kostwinnaar die rond vijven naar binnen struikelt, al mopperend "Wat is het hier een bénde, ga je nog es opruimen?"
BeantwoordenVerwijderenSommige mensen weten van geen stoppen met oorlogje spelen