Floris heeft me een spreekverbod opgelegd, wanneer hij meldt dat hij moet overwerken en dus later thuis komt, en ik o.a. in de problemen kom met mijn buikdanslessen.
Ook is dit spreekverbod van toepassing als hij zo maar een uur later dan afgesproken thuis komt, onder het motto: 'Het is niet mijn schuld, maar die van de NS.'
Tenzij het woorden van genoegen zijn, mag ik dus niets zeggen.
Tegenwoordig begroet ik Floris daarom zwijgend.
Want spreken is weliswaar zilver, maar zwijgen is goud.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
heel herkenbaar hoor! mannen, wat moet je er mee beginnen!
BeantwoordenVerwijderenIk kreeg een tip van mijn huisarts nota bene (welliswaar een vrouw): Doe alsof je een alleenstaande moeder regel alles. Ik regel nu een gewoon een oppas om weg te kunnen gaan. en nu valt alles toch reuze mee.
BeantwoordenVerwijderenWant echt gezellig is dat zwijgen niet toch?
Succes, M
Maar wat is dan nog de toegevoegde waarde van een man ;-)
BeantwoordenVerwijderenHet hebben van een inkomen zonder zelf een betaalde baan te hebben. Waar moet die oppas anders van betaald worden? Tenzij de oppas niets kost natuurlijk.
BeantwoordenVerwijderenLeg hem ook een zwijgverbod op als jij met hüpsche nieuwe schoenen of een kek jurkje aan komt zetten ;-)
BeantwoordenVerwijderen