Filosofisch moederen

19-09-2008 -
Gedreven door niet zozeer een diep geworteld verlangen mijn schaarse vrije tijd met klusjes op school door te brengen, als wel vrees voor sociale afkeuring, pende ik vanmorgen een beetje wrokkig mijn naam op de Vrijwilligers Gevraagd Lijst.

Onwillig tuurde ik op het menu met activiteiten als luizenmoeder, kasten een sopje geven, kerststukjes maken en de tuin omspitten. Populairst was overduidelijk het hokje helpen bij spelletjes terwijl in het hokje ramen lappen slechts één naam prijkte.

Terwijl ik daar stond te overpeinzen voor welk van al die heerlijkheden ik mij zou opgeven moest ik plotseling aan het filosofische vraagstuk van de vallende boom denken.

Menig filosoof heeft zich het hoofd er al over gebroken: als er een boom omvalt in het bos, en er is niemand die het hoort, is de boom dan wel gevallen? Met andere woorden: als een moeder op school gaat helpen, en haar kind ziet het niet, heeft ze dan geholpen?

Leer mij kinderen kennen! Het antwoord zal ongetwijfeld 'nee' luiden. En ik wil natuurlijk niet mijn bonuspunten als moeder mislopen, en later te horen krijgen: 'Jij hielp nou ook nooit eens op school mama!'
Plotseling daadkrachtig, krabbelde ik snel mijn naam in de vakjes helpen bij spelletjes en ramen lappen.

Beide high profile vrijwilligerswerk. In het eerste geval omdat ik actief betrokken ben bij de kinderen en in het tweede geval omdat je voor een raam goed zichtbaar bent.

Tevreden ging ik naar huis terwijl ik nadacht over de vraag: als een moeder het huis schoonmaakt, en er is niemand om het te zien, heeft ze het huis dan schoongemaakt?

Met andere woorden: kan zo'n moeder niet beter een kop koffie gaan drinken bij de Hema?

6 opmerkingen

  1. Anoniem1:32 p.m.

    En aldus ging ze naar de Hema? Groot gelijk!
    Ook hier weer een opgavelijstje met maar liefst 15 werkgroepjes! Lijstje ligt nu bij het oud papier. Als er hulp nodig is op school, ben ik er bijna altijd te vinden. Maar die werkgroepjes redden zich prima zonder mij.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Anoniem9:55 p.m.

    Tegenvraagje: als in de gehele natuur een meesterlijke orde bestaat, een combinatie van liefdevol instinct (nix recht van de sterkste) en ingenieus plantaardig voorplantingssysteem, is het dan onwaarschijnlijk dat daar een persoon voor verantwoordelijk is? Ergo: ontstaat deze orde toevallig?

    Tuurlijk niet. En dat hun huis niet zomaar door een of andere vage oerknal opgeruimd en schoon is geworden, beseffen de man en 5 nazaadjes heus wel, hoor. Ook als je ze nooit 'dankjewel' hoort zeggen.
    Gelóven ze je als je zegt dat JIJ dat hebt gedaan, dát is de vraag ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Anoniem12:40 p.m.

    Jaaa! Op naar de Hema! Maar zorg dat je niet gezien wordt..

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Anoniem9:45 a.m.

    Of hoe een beetje filosoferen je dag kan veranderen!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Anoniem3:13 p.m.

    Hé Ma!
    Koffie?
    Een winkel met zo'n naam én koffie dat is de ultieme erkenning van het moederschap.
    Groet, Erna

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Anoniem4:34 p.m.

    ik ga voor de koffie :)

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk dat je een comment achterlaat! Bedankt!

Wil je op de hoogte blijven van alle comments? Vink dan eenvoudig het vakje aan met: Email follow-up comments!

Nicole Orriëns. Mogelijk gemaakt door Blogger.