Netwerken voor moeders

17-09-2008 -
Ik zeg het schoorvoetend: ik ben niet populair. Als er een sociogram was voor moeders dan zou ik een eenzame stip onder aan de pagina zijn.

Een gesprek met een collega-moeder zette me aan het denken; ze benadukte het belang van netwerken, het uitwisselen van ervaringen en informatie. En gezien het feit dat opvoeding een vrij solistische activiteit is met weinig positieve feedback, kan ik dit belang van harte onderschrijven.

Maar zoals ik al zei: geef me een groep, een paar minuten, en ik sta er buiten.
En toch ben ik allervriendelijkst, al zeg ik het zelf.

Toch is het niet alleen kommer en kwel in sociaal Siberië. Toen de kinderen nog klein waren organiseerde ik er moedergroepen en koffieochtenden, en nog steeds kan ik daar uitbundig van genieten. En als ik het koud krijg heb ik een handjevol vriendinnen die hartverwarmend zijn.

Vroeger reisde ik nog wel eens naar PopieJopieLand. Dan trok ik mijn sociale jas aan, en netwerkte als een wilde. Maar met het risico te klinken als Kabouter Lui uit Kabouter Plop: 'Ik werd daar zo móé van.' En de jas paste zo slecht: hij zat te strak, en ik kon me er nauwelijks in bewegen. Hij paste niet bij me.

Dus nu verblijf ik blijmoedig in sociaal Siberië, en kom er geregeld collega-moeders tegen die er ook wonen en dan netwerken we zonder dat het als het netwerken voelt.

9 opmerkingen

  1. Anoniem7:25 p.m.

    Ik houd er ook niet van: de populaire moeder uithangen op het schoolplein en zoveel mogelijk collega-moeders om me heen verzamelen.
    En ik ben al helemaal allergisch voor netwerken: heb daar een heel vervelende smaak aan overgehouden.
    Gelukkig zijn er meer moeders zoals jij en ik, en met hen klikt het natuurlijk wel gewoon en voelt het leuke contact niet als jezelf profileren en je netwerk onderhouden.
    Geef mij maar gewoon: What you see is what you get, zonder rekening te hoeven houden met verborgen agenda's.

    groetjes, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Anoniem9:05 p.m.

    Hoi Nicole,

    Jij kunt weer zo mooi onder woorden brengen wat ik al heel lang weet, voel, beleef en praktizeer...Dank je wel. Ik doe het ook niet; en probeer het ook niet (meer) omdat het niet bij me past.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Anoniem9:42 p.m.

    Ik woon als moeder al heel mijn leven in sociaal siberië, maar heb gedurende al die jaren moeders van hetzelfde soort opgezocht en dat schonk me blijvende vriendschappen zelfs nu we nooit meer aan de schoolpoort komen:-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Anoniem10:12 p.m.

    Haha, mijn (bescheiden) ervaring: hoe meer kinderen je hebt hoe minder "Netwerken voor moeders" eraan te pas komt. Het moet wel leuk blijven.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Anoniem9:34 a.m.

    Das wel heeeeel herkenbaar. Dit kwam ook eens voor in een column van mij:
    http://marjanklaver.web-log.nl/marjan_klaver/2008/06/doe-maar-niet-g.html

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Anoniem10:34 a.m.

    zooo herkenbaar!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Anoniem12:05 p.m.

    Fijn om te weten dat ik niet de enige ben!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Anoniem1:07 p.m.

    Er is duidelijk verschil tussen aardig dóen en aardig zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. OK, ik ben dus niet de enige zonder telefoonboekjes vol vrienden. Ik vind het zo heerlijk om niet tot vermoeiends aan toe te hoeven socialiseren en te koffieleuten over niks. Ik heb gewoon een leuk klein groepje om me heen en verder heerlijk veel tijd voor Vader en Dochter.

    Het enige wat nog leuk zou zijn is een vriendin die én in de buurt woont, én van winkelen houdt... Wie oh wie ;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk dat je een comment achterlaat! Bedankt!

Wil je op de hoogte blijven van alle comments? Vink dan eenvoudig het vakje aan met: Email follow-up comments!

Nicole Orriëns. Mogelijk gemaakt door Blogger.