De bal laten vallen!

05-01-2009 -
Ik ben tot aan mijn kruintje gevuld met goede voornemens! Voortaan verval ik niet meer in mijn oude patronen. Bijvoorbeeld dat patroon dat alle kinderen tegelijkertijd van alles aan mij vragen en dat ik dan uit mijn slof schiet.

Vol goede moed verscheen ik deze ochtend dan ook aan het ontbijt, en werd onmiddellijk geconfronteerd met heel veel uitdagingen. Zo was daar Maartje die zich niet warm genoeg had aangekleed, een weigerde een dikkere trui aan te trekken.

En Piet, die een hevige aanval van schoolziekte had, en kwijnend op de bank buikpijn lag te simuleren. Ot die vond dat zijn drie paar handschoenen niet 'warm genoeg' waren en dat hij daarom dat vierde paar aan moest waar ik nog steeds het gat van moet dicht naaien.

En ik voelde de oude wrevel opborrelen en de ongeduldige woorden zich naar voren dringen.

Toen herinnerde ik mij: als iemand je een bal toegooit ben je niet verplicht hem te vangen! In gedachten deed ik een stapje terug, haalde eens diep adem, en liet alle ballen gewoon lekker vallen.

En als iemand ze niet heeft opgeraapt dan liggen ze er nou nog.

Over patronen in je leven:

Ik loop door een straat.
Er is een diep gat in het trottoir
Ik val erin.
Ik ben verloren... ik ben radeloos.
Het is mijn schuld niet.
Het duurt eeuwig om een uitweg te vinden.
Ik loop door dezelfde straat.
Er is een diep gat in het trottoir
Ik doe alsof ik het niet zie.
Ik val er weer in.
Ik kan niet geloven dat ik op dezelfde plek ben.
Maar het is mijn schuld niet.
Het duurt nog lang voordat ik eruit ben.
Ik loop door dezelfde straat.
Er is een diep gat in het trottoir
Ik zie dat het er is.
Ik val er weer in... het is een gewoonte.
Mijn ogen zijn open.
Ik weet waar ik ben.
Het is mijn schuld.
Ik kom er direct uit.
Ik loop door dezelfde straat.
Er is een diep gat in het trottoir
Ik loop eromheen.
Ik loop door een andere straat.

[Portia Nelson, In: Sogyal Rinpoche,
Het Tibetaanse Boek van Leven en Sterven, Cothen 1994]

8 opmerkingen

  1. Anoniem2:35 p.m.

    Bedankt voor je reactie op mijn blog... Heb die van jou even vluchtig bekeken en ga hem zeker nog op mijn gemakje een keer lezen.

    Groetjes van Sanne

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Anoniem6:15 p.m.

    Hai, wat een heerlijk begin van de dag...en zo herkenbaar. Als ik dit zo lees dan ben ik aan de ene kant blij dat mijn kinderen "volwassen" zijn en op zichzelf wonen en aan de andere kant mis ik het. De sociale kant aan kinderen hebben, het kletsen op het schoolplein.... maar de pubertijd van de kinderen, nee die mis ik neit..

    Fijne avond, Elise

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Anoniem6:23 p.m.

    Bedankt voor je reactie op mijn logje, leuke log heb jij ookl moeder van 5, wauw! Ik heb er zelf drie, en de vierde is op komst, maar vijf, wauw hee...

    Hoe ik het vind dat mijn kleine meiden naar de basisschool gaan? Zelf ben ik al bijna 10 jaar kleuterjuf, dus het is best een beetje dubbel, ik maak het zo vaak mee van "de andere kant", maar als het je eigen kindjes betreft, is het toch ook voor mij als moeder best spannend hoor!
    Op mijn log lees je morgen hoe het de dames is bevallen!
    Groeten, Yvette

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Anoniem8:20 p.m.

    Dit is raar. Ik had net via Sanneke (Santenkraam) haar log doorgeklikt naar die van jou, omdat ik hier nog nooit eerder was geweest. Snel gescand, nog niet écht gelezen vanwege lege laptop accu (hoop dat ik nu niet wegval), maar van plan later eens terug te komen. Zie ik ineens dat jij nét op mijn log hebt gereageerd. Frappant! Ga nu snel, tot later!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Anoniem8:56 p.m.

    Ja, nu lukt het wel. Ik zet je in mijn favo's en ga je volgen!
    groetjes Iris

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Anoniem9:49 p.m.

    Het moederfront dat ballen vangen weigert! Een mooi om de dag mee te sluiten. ik zal 'm vooralsnog níet mee naar mn werk nemen maar voor thuis laat ik 'm vast op een tegeltje zetten. Ik heb al wel in de gaten dat ik eens goed moet gaan lezen; want denk ik met twee ukken al wel eens wat te stellen te hebben...
    Tot logs!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Anoniem8:06 p.m.

    Mooi! Ik ga dat boek toch maar eens lezen...heel mooi verwoord.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Anoniem11:47 p.m.

    Oeh ja zo irritant. Je wilt het niet meer doen, en je voet het gewoon komen. Ik kreeg ooit in een cursus weer eens les over de rollen die je kunt hebben in een gesprek. Als je de ouderrol pakte zat je eigenlijk altijd goed, en je pakt meestal waar je zelf groot mee bent gebracht. Ik ben dus al snel een kritische ouder. Ga dan ook niet op die stoel staan, dan val je eraf enzovoorts. Beheers je tot feiten en logica. Moeilijk!!!

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk dat je een comment achterlaat! Bedankt!

Wil je op de hoogte blijven van alle comments? Vink dan eenvoudig het vakje aan met: Email follow-up comments!

Nicole Orriëns. Mogelijk gemaakt door Blogger.