Boeddha

Mijn Boeddha heeft me de rug toegedraaid. Letterlijk. Niet langer kijkt hij vriendelijk de kamer in, maar toont mij kil zijn rug, waarop een ordinaire sticker prijkt met de boodschap dat je hem niet in de grijze container mag gooien. Want Boeddha is wars van Poeha.

Ik heb hem dan ook gewoon bij de Blokker gekocht. Eerst was hij nog een fontein, omdat mij een 'waterelement' in huis zo Feng Shui leek. Maar het zoemen van de batterij overstemde het zachtkens ruisende water en dus maakte ik er een beeld van dat ik in de zomerse, werkeloze openhaard zette.

Op nonchalante toon vroeg ik de kinderen: 'Zeg kinderen, heeft een van jullie toevallig mama's Boeddha achterstevoren gezet?'
De kinderen giechelden een beetje maar leken oprecht onschuldig.
'Anders heeft hij zich misschien wel zelf omgedraaid,' zei ik half serieus, want er zijn vast wel gekkere dingen gebeurd dan een Boeddha die zichzelf kan omdraaien. Het gedoe rondom Jans, nog immer comateuze, middelbare school carrière bijvoorbeeld.

'Misschien was het Pim,' opperde Ot.
'Ja,' viel Teuntje bij, 'ik zag hem vrijdag nog zo naar de Boeddha kijken!'
'Of hij heeft zich inderdaad zelf omgedraaid,' wist Jan.

Toen keek iedereen naar de rug van de Boeddha, maar die zweeg in alle talen. Maar ja, voor 14,95 kun je ook geen sprekende Boeddha verwachten.
Alleen een hevig zoemende fontein.

Ik vraag me af wat Boeddha mij daarmee wil vertellen.