Het is maar net hoe je het bekijkt

27-08-2010 -
Toen Jan op de basisschool door zijn klasgenoten werd gepest, haalde hij zijn schouders op over die 'rare lui'. En toen een klasgenootje niet naast hem wilde zitten vond Jan: 'Dat is zijn probleem.'

Terwijl ik vlekken voor de ogen kreeg en hevig leed, had Jan nergens last van. Jan kan het probleem laten bij wie het hoort.

Experts noemen dit een symptoom van PDD-NOS.

Ik noem het een benijdenswaardige karaktertrek.

22 opmerkingen

  1. Niet verkeerd zo'n karaktertrek !!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Je slaat de spijker op z'n kop, ik ga je voordragen voor een Nobelprijs!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Volgens mij ben jij stiekem óók een expert.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. hahaha zo belicht je de positieven kant van ppd-nos eens haahha. maar t zal vast niet altijd meevallen...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Doe mij daar maar een beetje van voor Oudste, die is daar veel te gevoelig voor.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Jan is een gelukkige jongen en volgens mij heeft hij een schoon voorbeeld aan zijn moeder ;)
    Fijn weekend!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Zo zie je maar, elluk nadeel hep sun foordeel ;)

    Vrolijke vrijdag!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Dat zal goed van pas komen in 't leven.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ja zeker, maar het moederhart breekt welhaast. Hang on!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Anoniem4:35 p.m.

    Die Jan van jou is een geweldige jongen!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wel een relaxte manier om tegen de dingen aan te kijken, en hij heeft eigenlijk nog gelijk ook. Misschien kan hij cursussen gaan geven aan moeders die zich overal veel te druk over maken?!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Knap dat hij er niet zo depressief als een garnaal van wordt, mijn kind was er juist wel heel gevoelig voor.
    Die Jan van jou, wordt/is een gelukkig mens!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Lijkt me een heel fijne eigenschap , wou dat ik die wat vaker had ...

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Anoniem8:13 p.m.

    Een hele fijne eigenschap...en vergeef me als ik je met de volgende woorden kwets Nicole en wiens man of kind een autistische stoornis heeft, maar als echtgenote/partner is er (bijna) niet mee te leven, want zoals jij het beschrijft Nicole, zo denken ze ook vaak ( eigenlijk altijd ) in hun volwassenheid, en dan mis je als partner enorm veel steun....

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Mooi gesproken... maar een klein beetje ben ik het met anoniem eens... Dat wat op kinderleeftijd als een zegen kan worden beschouwd, kan in het volwassen leven nog wel eens voor obstakels zorgen... Maar wie dan leeft, dan zorgt!!! Voorlopig krijgt jouw Jan de kans zich te ontwikkelen tot die persoon die hij in zich draagt (Mag ook wel met zo'n mama...stop die veer maar waar je wilt!!)

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Het is fijn dat hij er nu niet echt last van lijkt te hebben (is dat zo?). Ik hoop dat dat in de toekomst ook nog zo is.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. zeer doet dat als je kind gepest word. wel prettig dat hij er geen last van heeft, maar sterkte voor jou moederhart

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Een symptoom van PDD enz.?
    De zgn. 'experts' maken vaak zovéle blunders!
    Ook ik vind dit een positieve karaktertrek, hoor. En dit komt van de kant van een persoon (ik, dus), die is opgegroeid binnen een familie waarbinnen - jammer genoeg - vele kinderen NIET hebben geleerd hun eigen grenzen te leren!

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Anoniem7:59 a.m.

    Inderdaad het is maar net HOE je het bekijkt.
    Marja ( Moeder van 4 kinderen met een autisme spectrum stoornis)

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Anoniem8:21 p.m.

    Lijkt mij ook wel relaxed, als je dat kunt. (Ik niet, dus.)

    Groetjes!

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk dat je een comment achterlaat! Bedankt!

Wil je op de hoogte blijven van alle comments? Vink dan eenvoudig het vakje aan met: Email follow-up comments!

Nicole Orriëns. Mogelijk gemaakt door Blogger.