Tijd

27-09-2010 -
'Oh, time is a treasure, it comes from above, time is the measure and maker of love. I tried to keep it all to myself, I wouldn't share it with anyone else,' zingt Marie Bellet, moeder van een stuk of twaalf kinderen, spijtig.

Het zijn liedregels die regelmatig door mijn hoofd spelen, als ik met lede ogen míjn tijd zie wegglippen. Nauwelijks heb ik me geïnstalleerd om eens even wat bergen werk te verzetten, of daar hoor ik alweer een sleutel in de deur. Of het lunchpubliek kondigt zich al aan. Ik leid een 'bestaan interruptus' denk ik soms smartelijk, want ik kan me erg aanstellen.

Maar tegelijkertijd vraag ik me af: ben ik te hebberig op het gebied van tijd en rust? En déél ik mijn tijd wel grootmoedig genoeg? Of zit ik als een hebberig kind met mijn armen om een trog met tijd, mijn minuten te bewaken, terwijl ik vanuit mijn ooghoeken begerig gluur naar de dip?

Onmiddellijk doemt dan het spook van de ouderparticipatie op: zou ik daar mijn tijd niet moeten schenken, met gulle hand? En anders toch in ieder geval aan vervilte, oude mensen?

Hoe meer je iets probeert vast te houden, hoe sneller het door je vingers glipt. Moet ik de behoefte aan 'mijn' tijd loslaten, met als verborgen agenda er dan juist meer van te krijgen? Of zou het universum dat door hebben?

Had ik maar meer, ononderbroken, tijd om het antwoord te vinden.

16 opmerkingen

  1. Lastige! Je kunt het leven nemen zoals het komt, of je probeert er invloed op te hebben. Ik probeer daar een balans tussen de vinden, want volgens mij lukt 1 van beiden nooit 100%.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik las verleden week;
    Als tijd geld is en
    je hebt geen tijd
    wat ben je dan arm!
    Ik vond het een geweldige doordenker.
    Hartelijke groet en tot laters
    Gerrie

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik herken het wel, het ene kind is de deur uit en de ander komt weer binnen met hernieuwde energie en dat verwachten ze ook van jou terwijl jij net denkt hehe die is weg....ach weet je het is ook een luxeprobleem hoor, later als we oude vervilte mensen zijn en ze doen het nog zijn we blij ;-)))))
    enne laat die ouderparticipatie toch zitten is niet je ding , jij hebt andere kwaliteiten ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ken ook een liedje: time is on our side, yes it is! Misschien tijd voor een nieuwe oorwurm?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Misschien heb je hier wat aan...(?)

    http://www.youtube.com/watch?v=qBFWO6ruZaY

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Heel herkenbaar! En ik voel me er vervolgens ook vaak heel schuldig over...

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Kan het lunchpubliek niet gezellig één of twee daagjes in de week overblijven? Dat jij in ieder geval even ondoorbroken kunt nadenken? Dat je dat ook leuk van te voren kunt inroosteren?

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Anoniem8:52 a.m.

    Wil je niet teveel Nicole? Want al je kinderen zijn nu op school.
    Nu heb ik makkelijk praten met 2 kinderen, das besef ik mij heel goed. Jij heb vééél meer was en bedden enz.
    Maar ik las s'ochtends tijdens het koffiedrinken een pauze in en nu ook tijdens mijn tandenpoetsbeurt, kijk ik even mijn mail door en ga naar je weblog.
    We moeten ook niet teveel willen, denk ik. Vroeger hadden moeders nog minder vrijetijd te besteden.
    En een keer laten overblijven is helemaal geen gek idee, tenzij je kinderen het niet willen en het te duur is. Bij ons is het 1,35 euro per keer en ik ben al 12 jaar actief in de overblijf en het is voor de meeste kinderen heel gezellig!
    Nou ja, zie maar, ik denk een beetje hardop per mail.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Gelukkig blijven ze hier allemaal (klassikaal) over....heerlijk vind ik dat...dat is echt even tijd voor mezelf! Of even een klus afmaken zonder onderbreking! Wat jij omschrijft herken ik heel erg....vind er ook niks mis mee....

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Bij mij is het dat ik zo veel wil.....

    BeantwoordenVerwijderen
  11. tja een goede balans er in vinden is soms moeilijk...zeker als je je nooit verveeld..

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Kennelijk is je gezin nummer 1, dan komen de boodschappen, het eten en de was, dan komt misschien je echtgenoot(als ie geluk heeft) en waarschijnlijk plaats jij jezelf als hekkesluiter in de rij. Het is een logische volgorde, en o zo herkenbaar, maar dat wil niet zeggen dat het altijd even makkelijk is. Je kunt het echter veranderen als je wilt. Niet meteen helemaal, maar wel een beetje. Wees zelf de waakhond van je tijd. Spreek dingen met jezelf af die reeel en te overzien zijn(bv: van 9.15 tot 11.45 doe ik eigen werk)(dan kun je voor 9en de was hangen, het aanrecht opruimen, etc en is er na 11.45 nog tijd over om de tafel te dekken voor de hele kudde thuiskomt). Wees daarin streng, zoek geen afleiding, m.a.w: wees je eigen werkgever. Regel vooraf wat er voor nodig is om dat te kunnen volbrengen, dwz zorg dat je lunchbenodigdheden op die dag in orde zijn, dat je zelf gegeten hebt en aangekleed bent voor 9 uur, etc. Begin met 1 dag per week, dat moet te doen zijn. Wees blij met al je winst en rust uit voor de volgende werkweek. En leer je energie op de juiste momenten te kanaliseren. Tough job, maar zeker het proberen waard! Groet, Margriet (weet er alles van, kan het zelf ook allemaal niet zo goed)

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Moeilijk, maar toch zeker ook juist tijd voor jezelf te vinden. Je hebt er ook recht op, volgens mij.
    Je bestaat niet alleen 'rondom anderen' (kinderen, man enz.), je hebt ook je eigen 'ik-je'.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Ja, het vervelende van een thuisblijfmoeder is natuurlijk ook dat werk en privé door elkaar lopen! Ik kende een moeder die dag per jaar niet opvoedde! Dan liet ze echt de boel de boel en iedereen most voor zichzelf zorgen. Ze had vier zoons (waarvan een die een beetje gehandicapt was)en het was dan altijd een reuze lol als die jongens met eten gingen knoeien en kijken of hun moeder zou reageren. Ik ken ook het verhaal van een man die thuiskwam en buiten kon hij al zien dat er die dag niets gedaan was. In huis was het een grote puinzooi, Toen hij ongerust naar boven liep, zag hij dat zijn vrouw niet ziek in bed lag. Toen hij haar gevonden had en vroeg of het wel goed mat haar ging, zei ze: "Weet je, je vraagt me altijd wat ik zo'n beetje de hele dag heb gedaan en dan kan ik nooit zo goed antwoorden, Nou, vandaag deed ik het dus eens niet".
    Moraal van het verhaal: de wereld stort niet in elkaar als je eens een keer tijd voor jezelf neemt.....

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Lang niet geweest.. maar heb ineens mijn schade van maanden in te halen !!

    Heerlijk gewoon , zoveel schrijfsels .. en dit is echt de max !!!
    ik zit hier ook te smachten naar elke seconde rust en hebberig naar nog nog te smachten !!

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk dat je een comment achterlaat! Bedankt!

Wil je op de hoogte blijven van alle comments? Vink dan eenvoudig het vakje aan met: Email follow-up comments!

Nicole Orriëns. Mogelijk gemaakt door Blogger.