Tijd

14-08-2012 -
'Ik moet niet vergeten te kijken hoe het met Bibian Harmsen is,' dacht ik de laatste weken telkens weer, om het vervolgens weer te vergeten. Maar gisteren werd ik door de tijd ingehaald, want bij Vlasleeuwenbekje las ik dat Bibian inmiddels overleden is.

Ik kende Bibian niet, maar ik kende haar blog wel. Bibian was een moeder van drie kinderen, en kreeg in november de diagnose alvleesklierkanker met uitzaaiingen, en een doodvonnis. Het is het schrikbeeld van iedere ouder: dat je kinderen iets overkomt, of dat jou iets overkomt vóórdat je kinderen op eigen benen kunnen staan.

Na het lezen van het treurige nieuws, droeg ik een onbestemd gevoel van somberheid met me mee. Zo'n gevoel waarvan je denkt: 'Wat was er ook alweer? Oh ja, dat…' En dan dacht ik aan Bibian die haar man, kinderen en leven moest loslaten.

Dus toen Piet bij me kwam en allerlei onbegrijpelijke dingen vertelde over zijn Pokémonkaarten, en hoeveel schade ze konden doen, luisterde ik met extra aandacht en stelde zelfs vragen waardoor hij nóg meer vertelde. En ik liep naar boven om Jan te helpen zijn haar te stylen met zijn nieuwe stijltang, in de afzichtelijke stijl die hij zo mooi vindt. Ik bewonderde het t-shirt waar Maartje gaten in had geknipt en dat ze naar eigen zeggen 'gepimpt' had, en luisterde met Teuntje en Ot naar een lied van Teuntjes lievelingsgroep One Direction.

Want ik heb nog tijd.

Berichten van Het Moederfront in je mailbox? Voer je email adres in!


Delivered by FeedBurner

8 opmerkingen

  1. Jocelyne9:47 a.m.

    Mooi stukje van je. Ik kende Bibian uit de Margriet waar zo over haar ziekte of eigenlijk meer over het doodgaan schreef. Haar kinderen zijn precies zo oud als mijn 3 kinderen. Ik zal vandaag ook eens met extra aandacht naar ze luisteren! Dankjewel.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Vandaag zat ik in een wachtkamer en las een Margriet van mei dit jaar, daar vertelde ze hoe ze van de lente genoot en van het feit dat iemand met haar flirtte. Ik wist dat ze overleden was en vond het best wrang en moeilijk om de levenslust uit dat stukje te rijmen met het feit dat ze er niet meer is.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat is herkenbaar ja. Pluk De Dag enzo. Wat is dat enorm schrikken als je zo'n verhaal hoort. Vreselijk voor die vrouw en haar gezin. Je kunt niet meer dan hopen dat het jou en mij en andere ouders/kinderen bespaard blijft...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Getsie, wat een verhaal. Ik kende haar niet. Mooi hoe je dan toch even aan het denken word gezet na zoiets naars, en daar iets uit voortkomt. Doet je eigen problemen wel weer verbleken...
    Maareh, stijl of steil?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik zette mezelf aan het denken maar het is dus echt stijltang? En niet steiltang? Sorry, mijn Nederlands is verwaterd, te lang weg al. Ik noem het straighteners...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Paar dagen na haar dood stond er (toevallig) een stuk over haar in onze krant. Ik dus gelijk kijken op haar blog, bleek dat ze net een aantal dagen dood was ....

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Haar man schrijft indrukwekkende blogs tijdens haar ziekte en na haar overlijden,.misschien daar ook ns lezen. Haar liedje wat ze zingt op youtube met haar dochtertje is ook kippenvelwaardig,. .

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk dat je een comment achterlaat! Bedankt!

Wil je op de hoogte blijven van alle comments? Vink dan eenvoudig het vakje aan met: Email follow-up comments!

Nicole Orriëns. Mogelijk gemaakt door Blogger.