Innerlijke disc jockey

Ik heb een overactieve innerlijke disc jockey, die te pas en te onpas mijn leven van achtergrondmuziek voorziet.

Toen plotseling tot mij doordrong dat mijn oudste dochter in juni 18 wordt, en de kans groot is dat ze huis en haard gaat verlaten, speelde die onverlaat onmiddellijk het treurige lied: 'They say the party is over, I guess what they say is true...'

Ik troost mezelf maar met de gedachte dat het allemaal veel erger had kunnen zijn. Voor hetzelfde geldt had hij een lied van Jan Smit gedraaid: 'Ik kus jou, jij kust mij, oh wat zijn we blij.'