Sporten met het mes op tafel

Het zijn roerige tijden, met twee kinderen die eindexamen deden, en de gebruikelijke schoolse fratsen die de naderende zomervakantie met zich meebrengt.

Dus toen ik een brief kreeg getiteld 'Sportmiddag leerjaar 2' was mijn eerste reactie: 'Die hebben ze verkeerd bezorgd! Want ik heb geen kind in een tweede leerjaar.' Maar na enig denk- en rekenwerk ontdekte ik dat Téúntje in de tweede klas van de middelbare school zit. Mijn volgende reactie was dan ook medelijden. Want ik herinner mij maar al te goed de verplichte Leukheid van sportdagen.

Ik las verder, op zoek naar ontsnappingsclausule voor Teuntje. Maar de brief is waterdicht, en ongetwijfeld met behulp van een jurist opgesteld om te voorkomen dat er kinderen door de mazen van de sportdag glippen. Allereerst wordt de leerplicht erbij geroepen, door te stellen dat de sportdag een verplicht onderdeel is van het lesprogramma. En voor ouders die het dan nog niet snappen staat er nog een keer gedecideerd: 'Uw zoon/dochter wordt dus gewoon op school verwacht!!'

'Ik kan haar natuurlijk altijd nog ziek melden,' peinsde ik, maar dan had ik buiten de jurist gerekend. Want in de volgende zin staat: 'Als uw zoon/dochter niet mee kan doen vanwege een blessure, dan is hij/zij deze dag wel aanwezig om te coachen, aan te moedigen of te helpen.'

Vooral dat coachen vind ik een mooi gebaar.