Fijne Valentijnsdag

8

Post Traumatisch Kerstsyndroom

Het kerstgeweld is weer voorbij. Het is weer een gewone, ordinaire zaterdag. Maar toch ook niet, want het voelt niet als een gewone zaterdag. Alles voelt anders dan anders.

En ook al had ik een grootscheepse ontmanteling van de Kerstparafernalia aangekondigd, het hele huis is er nog steeds mee bezaaid. Enigszins tot mijn eigen verbazing. Wat is er met me gebeurd?! Waar is mijn slagvaardigheid gebleven, mijn rol-op-die-mouwen-attitude?!

Maar in mijn hoofd spelen steeds maar die liedregels uit de oude Era-boter reclame: 'U kent ook vast wel dat gevoel, van laat nou eens de boel de boel.'

Ik sluit niet uit dat ik het slachtoffer ben van het Post Traumatisch Kerstsyndroom, een aandoening die wordt veroorzaakt door een overdosis gezelligheid en knusse get-togethers.

Sneu hè?

2

Ik wens iedereen een heel fijn Kerstfeest!

1

Ondeugende Kerstman

4

Jezus versus de Kerstman

Tot mijn onaangename verrassing merkte ik dat Piet (5) kerstmis bovenal associeerde met de komst van de Kerstman. Dus zette ik een tegenoffensief in, bestaande uit een zorgvuldig uitgekiende mix van zwartmakerij van de Kerstman (de Kerstman pest Sinterklaas en hij heeft zijn 'look' gejat) en de verkondiging van de blijde boodschap: met Kerstmis vieren we de geboorte van het kindje Jezus!

Mijn tegenoffensief blijkt succesvol, want vanmorgen zei Piet op trouwhartige toon: 'Nou duurt het niet meer zo lang tot het kindje Jezus wordt geboren, hè mama!' en hij voegde er aan toe: 'En komt hij dan bij mij in de klas?!'

Toch blijft de Kerstman alom tegenwoordig en lijkt veel zichtbaarder dan Jezus. Daarom heb ik een plan B: 'If you can't beat them, join them!'

0

Als geluk doodgewoon is

Ik heb besloten Kerstmis, met al haar pracht en praal, dit jaar vol overgave te omarmen. Ik heb àlle kerstkunstwerken van de kinderen aan de muren getapet, en alle kersterige ornamenten die ik kon vinden opgehangen.

Niet langer kan mijn blik onbekommerd dwalen langs een weidse horizon: voortdurend struikelt ze over de tekenen van Kerst. Afstoffen sla ik maar een weekje over, want ik kan nergens meer goed bij.

Maar het feit dat ons huis tien keer kleiner voelt en ik omringd ben door Kerstkitsch stoort mij niet, want stiekem verheug ik mij al op december de zevenentwintigste.

Dan pak ik een grote doos, en gooi daarin alle kerstparafernelia. Dan wacht mij dat gevoel van opluchting dat je ook kunt hebben als je een paar te kleine schoenen uittrekt. Dan zal ik een diepe zucht van genoegen slaken: aaaaah.....

Heerlijk.

Andermaal zal mijn blik dan dwalen door ons huis zonder voortdurend te struikelen, en ik zal het gevoel hebben alsof ons huis plotseling veel groter is, zonder dat ik daarvoor een dure aanbouw heb hoeven kopen.

Dat is mijn grootste kerstgeschenk: de pracht van het gewone leven. Want zoals columnist Jo Wijnen schrijft:

'Mijn mooiste zondagen vallen altijd op werkdagen. Mijn grootste feest is als er niks te doen is. In mijn leven is het, om het met Godfried Bomans te zeggen, meer maandagmorgen dan zaterdagavond. Ik vind geluk pas geluk als het doodgewoon is. De veilige alledaagsheid is mijn beste thuis.'

2

Nog een week tot Kerstmis

Sinds het vertrek van Sinterklaas is de kerststemming op school de afgelopen drie weken langzaam maar zeker opgevoerd. Tl-lampen maakten plaats voor kerstverlichting, overal hing het kerstgroen en alle klassen hadden hun eigen kerstboom.

Gisteravond bereikte al deze kerstvreugde een hoogtepunt met het jaarlijke kerstdiner op school. Als afsluiting waren er vrolijk knetterende vuurkorven, muziek en Glühwein.

Helemaal in kerststemming en vervuld van goede wil was het besef dat Kerstmis nog een week op zich laat wachten een koude douche.

Want als ik heel eerlijk ben, ben ik er nu al klaar mee.

6

Is dit alles? Is dit alles wat er is?

Na vele uren handenarbeid zijn de schoolsurprises af, en ik stond net de prijs van de cadeautjes te krabben om ze in de surprise te verstoppen, toen Jan riep: 'Doe dat maar niet! Anders geloven ze niet dat het genoeg heeft gekost. Net als vorig jaar.'

Ik stopte abrupt met krabben en vroeg: 'Huh?'
'Vorig jaar zei Ingeborg: 'Is dit alles? En ze zei dat het maar één euro had gekost,' legde Jan uit.'
Verbluft keek ik hem aan: bij zoveel onbeleefdheid val ik altijd even stil. Gelukkig wist ik me snel te herstellen en zei:'Weet je wat Jan? We doen er gewoon ook de kassabonnen bij! En een nota met onze arbeidsuren en gemaakte materiaalkosten.'

Ik geniet toch zo van de voorbereidingen voor Sinterklaas.

3

Sinterklaas en moeder

Sinterklaas is alom. Het is onmogelijk het Sinterklaasgeweld te ontlopen, en zelfs op de zwemles lopen Zwarte Pieten rond.

Een collega-moeder en ik zaten hevig zwetend op onze kinderen te wachten in de kleedkamer, terwijl in het zwembad luidruchtig werd gezongen over stoomboten en pepernoten in fietsenbanden.

'Het is wel een érg spannend feest hè?' vertrouwde ik de collega-moeder toe.
'Nou! Mijn jongst zoontje plast al weer weken in bed!' stemde ze enthousiast in.
'Ja, dat krijg je van al die spanning hè,' wist ik. 'En dat Sinterklaasjournaal helpt natuurlijk ook niet.'
'Nee inderdaad! Mijn oudste zoontje durft alleen maar met zijn handen voor zijn ogen te kijken!'
'Ik vind het niet erg als Sinterklaas weer naar Spanje vertrekt,' concludeerde ik.
'Ik ook niet. Ze maken het gewoon veel te spannend. Het is allemaal de schuld van de commercie.'
We knikten eensgezind, en veegden tersluiks wat zweet van ons hoofd.

Toen kwamen druipend, en zwaaiend met plastic zakjes gevuld met pepernoten, onze kinderen binnen. Onmiddellijk sprongen we in onze moederrol:

'Ooooooh! Was Sínterklaas in het zwembad?! Wat spánnend!! En heeft Zwarte Piet je niet mee genomen in zijn zak? Gelukkig zeg! Kleed je maar gauw aan, en niet treuzelen, want Sinterklaas ziet Alles!'

1

Cadeautje van Zwarte Piet

Zo tegen vijf december is de stad vergeven van de Zwarte Pieten, en tot Piets grote vreugde overhandigde één van hen hem een soort buigbare stok.

'Wat is het mama?' vroeg hij.
Ik wierp een kennersblik op het buigbare stokje met aan één uiteinde een gummetje en verklaarde: 'Een potlood!'
'Maar er zit helemaal geen punt aan,' wierp Piet tegen.
Hm, bij nadere inspectie bleek het inderdaad toch geen potlood te zijn.
'Dan is het gewoon een buigzaam stokje,' besloot ik.
'Een toverstokje!' riep Piet opgewonden, en sloeg prompt aan het toveren.

'Abracadabra, ik wou dat jij een kikker was,' en hij wees venijning met zijn toverstokje naar me.
Een leuke moeder zou dan gaan kwaken als een kikker, maar ik dus niet.
Het maakte Piet ook niet uit, want hij toverde gewoon lekker verder.
'Ik kan ook mensen dood toveren,' zei hij plotseling op ernstige toon, en hij wierp me een weifelende blik toe, alsof hij het zelf eigenlijk niet geloofde.
Ik knikte braaf.
'Zal ik jou eens dood toveren?' vroeg hij, en een beetje aarzelend sprak hij: 'Simsalabim,' en richtte zijn toverstok annex stok des doods op mij. Op zijn gezicht zag ik bezorgdheid strijden met nieuwsgierigheid, gevolgd door opluchting toen ik niet ter plekke dood neer viel.

'Hier mama, neem jij hem nu maar,' zei hij en overhandigde mij zijn toverstok.

'Zullen we bij de Hema koffie met gebak gaan nemen?' vroeg ik.
Blij huppelde Piet met me mee.
Zij toverstok veilig opgeborgen in mijn tas.

6

Zwarte Piet ging uit fietsen

Piet heeft op school het Sinterklaasliedje 'Zwarte Piet ging uit fietsen' geleerd. Dat brengt hij nu veelvuldig ten gehore. Daarbij wenst hij niet onderbroken te worden, want als hij wordt onderbroken, moet het hele lied van het begin af aan opnieuw gezongen worden. Piet stáát er op.

Ik heb dit lied dan ook al vele malen in abrupt afgebroken strofes gehoord, want het valt niet mee je hele lied te zingen als je vier broers en zussen hebt die ook wel eens iets willen zeggen.

Met zijn ijle kinderstemmetje klinkt het door huis:

'Zwarte Piet ging uit fietsen,
toen knapte zijn band.
Toen moest hij gaan lopen,
met de fiets aan zijn hand.
Hij kwam in 'n dorpje,
en zei tegen de smit:
'k Geloof dat er in mijn achterband
een pepernootje zit.'

Gisteren maakte Teuntje aan het eind van het eerste couplet aanstalten wat aan mij te vragen, maar Piet wierp haar een strenge blik toe en zei verwijtend: 'Ik ben nog niet klaar!' Hij nam een diepe hap lucht en hervatte:

'De smid moest toen lachen
en plakte zijn band.
Toen kon Piet weer fietsen
door heel Nederland.
Och jongens en meisjes...'

Piet was bijna klaar, en ik haalde al opgelucht adem, toen Teuntje bedacht dat het leuk zou zijn van de laatste twee liedregels een duet te maken. Ze sprong soepeltjes in bij: 'misschien zie je Piet wel fietsen,' tot Piets verbijstering.

'Nou moet ik weer helemaal opnieuw beginnen,' schreeuwde Piet verontwaardigd!

Maar niet zo verontwaardigd als de rest van de familie...

3

Feestdagen

Is het niet wonderlijk hoe iedere dag haar eigen kleur en bijbehorende structuren en activiteiten heeft? Hoe wreed zijn dan de feestdagen die als een allesverslindend monster de gewone dagen verslinden, en er hun eigen kleur op drukken. Menigeen dwaalt onthand door de feestdagen en vraagt zich af welke dag het in vredesnaam is. De normale herkenningspunten zijn immers ten onder gegaan in het feestgeweld. Sommigen proberen met behulp van de tv hun plek in de week, en hun leven, terug te vinden, maar ook die biedt geen soelaas. De programmering is geofferd op het altaar van de feestdagen. Wel lacht menig soapliefhebster in haar vuistje: soaps zijn namelijk de enigen die aan het monster van de feestdagen ontkomen. Ontdaan van de structuren die het leven richting geven valt menigeen in een feestdepressie en gaat, in een wanhoopspoging tot ontsnapping aan zichzelf en de feestelijkheden, naar de meubelboulevard. Daar baant hij zich met vele lotgenoten grimmig een weg door de bruinlederlook bankstellen en drinkt koffie uit plastic bekertjes. Ook in ons gezin is het feestelijkheid troef. Zo kwam Jan verontwaardigd bij me en verkondigde: 'We hebben op donderdag helemaal geen tosti's gehad, en op vrijdag geen wafels!' 'Ja, dat komt door de feestdagen!' antwoordde ik. 'Leuk hè?!' Jan keek mij grimmig zwijgend aan. Onzeker krabde ik achter mijn oor, gaf hem een bemoedigend klopje op zijn schouder en mompelde toen: 'Volgende week is alles weer gewoon Jan. Dan is maandag gewoon onze feestdag.'

0

Fantastisch Kerstfeest

Ik vind het belangrijk dat de kinderen later leuke herinneringen aan Kerstmis hebben. Dat ze als volwassenen waarderend zeggen: 'Wij gingen áltijd op kerstavond naar de kerk met onze lieve moeder!' En dus stouw ik ieder jaar op Kerstavond alle kinderen in de auto en ga naar de speciale kinderkerstdienst. Zonder Floris, want die wordt liever een uur van de kinderen verlost, dan van zijn zonden.

Buiten was het koud en donker met uitzondering van de kerstverlichting van verschillende buren en ik voelde hoe de kerststemming bezit van mij nam. Maar eenmaal in de auto raakten de kinderen slaags over de vraag wie, waar moest zitten, en halverwege moest ik zelfs de auto aan de kant van de weg zetten om ze weer in het gareel te krijgen. Met de vlekken in mijn nek arriveerden we bij de kerk, waar het eerste wat we zagen het heidense symbool van de commercie was: een gigantische opgeblazen Kerstman. En dat na al mijn lezingen over hoe kerstmis het feest van het kindje Jezus is, en niet van de Kerstman!

In de kerk ademde ik diep in en uit, en probeerde één te worden met de kerstsfeer.
Halverwege mijn tweede snuif werd ik onderbroken door Maartje die fluisterde: 'Mama, mag ik naar huis?'
Ik antwoordde ferm: 'Absoluut niet zeg! Je mag echt niet in het donker naar huis lopen!'
'Maar ik heb licht!' wierp ze tegen.
'Hoezo?'
'Kijk dan, mijn mobieltje! En ze scheen haar mobieltje in mijn ogen waar inderdaad een kleine lichtbundel uitkwam
'Dat is veel te weinig! Het mag niet!'
Nukkig stopte Maartje haar mobiel weer in haar jaszak.

Ik haalde nog eens diep adem en probeerde opnieuw te genieten van de sfeer en geur van Kerk, terwijl de kinderen onrustig schoven op hun plekken.

Genadig begon de dienst, en de spreker wees op de tafels achter ons, met daarop een feestelijk gedekte tafel, een tafel volgepakt met cadeautjes en een banner met daarop posters met schreeuwende teksten als 'Helft van de prijs!', 'Drie halen, een betalen!'
Opgewonden stootte Teuntje mij aan en zei op luide fluistertoon: 'Mama! Heb jij je portemonnee bij je? Dan kunnen we zo winkelen!'
Ik legde Teuntje uit dat dit alles symbool stond voor de massaconsumptie waaraan onze cultuur ten onder gaat waarop Teuntje vroeg: 'Mama, mag ik dan naar huis?'

Vervolgens kregen alle kinderen een kaart waarop ze een wens moesten schrijven voor iemand anders. IJverig gingen de kinderen aan de slag, en nieuwsgierig keek ik wat ze anderen toewensten. Enigszins teleurgesteld las ik hun dertien in een dozijn wensen die zo van kerstkaarten kwamen. Maartje wenste iemand 'Gelukkig Nieuwjaar' toe en Jan schreef 'Merry x-mas en Gelukkig Nieuwjaar'. Ot, die groep 2 'verlengd' heeft kan niet schrijven en dus mocht ik zijn wens opschrijven.

'Ot, is er iemand die je heel aardig vindt?
'Henkie!'
'Nou, en wat zou jíj nou graag willen voor Henkie in het nieuwe jaar?'
Ot dacht even na, en zei toen triomfantelijk: 'Knalerwten!'
Ik zuchtte en zei: 'Zal ik dan maar 'Gelukkig Nieuwjaar' opschrijven?

En terwijl iedereen zong over Vrede op aarde zongen wij ons eigen lied, dat bestond uit een combinatie van bezwerende en vermanende blikken van mij, sussende geluiden en Maartjes uitroepen 'Houd je kop!' tegen haar broers en zus.

Noem me flauw, maar de echte kerststemming kreeg ik maar niet te pakken. Toen hoorde ik plotseling een stem van boven en zag een oogverblindend licht. 'Je lat ligt te hoog!' donderde de stem.

Toen pakte ik een schep en groef de lat minstens een meter diep de grond in. En voila! Een fantastisch kerstfeest.

2

Paaseitjes

Ieder jaar trap ik er weer in. Zo gauw de eerste paaseitjes in de winkel liggen koop ik enthousiast een zak, om tijdens Pasen te verstoppen. Maar die eitjes halen de Pasen nooit. Voor die tijd hebben de kinderen ze al lang opgegeten. In de tijd die volgt zie ik dan overal paaseitjes liggen, maar ben te vrekkig om ze kopen: 3,99 voor een zak eitjes? Dat is bijna 10 gulden! Vervolgens vergeten dat ik het al heb omgerekend: 10 euro, dus 22 gulden!!!! Ik dacht het niet! Wie denken ze wel dat ik ben, Sinterklaas of zo? Het gevolg is dat ik op de laatste dag voor Pasen alle winkels afren op zoek naar paaseitjes om te verstoppen. Maar dan is er inmiddels een algehele paaseieren-schaarste, en de eitjes die er nog zijn, zijn exorbitant geprijsd. Wat een verschil met de Pepernoten van Sinterklaas! Die lagen tot het laatste moment ruim vertegenwoordigd in de schappen. Sterker nog, her en der kreeg je ze zelfs gratis mee! Weigeren had geen zin; toen ik bij de Jumbo netjes "Nee, dankuwel" zei, mikte de kassiere ze gauw in mijn karretje. Ik probeerde nog weg te rennen, maar ze zat op basketbal of zo, denk ik. En ook van diverse buurvrouwen, opa's en oma's vlogen de pepernoten me om de oren. Zowel Sinterklaas als de Paashaas kunnen wel wat lessen Inkoop gebruiken. En ik ook. Misschien kunnen we wel groepskorting krijgen.

Leestip: Een ei koken

Zie ook mijn post guilty pleasures.

0