Berichten van het Moederfront: Uiterlijk

Posts tonen met het label Uiterlijk. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Uiterlijk. Alle posts tonen

Kleine moeite

20-09-2007 -
Ik had mijn haar eindelijk gewassen en, in een plotseling vlaag van 'moeite doen', mijn kleine, bescheiden oorringetjes vervangen met grote uitbundige gouden ringen.

'Oooooh', riep Teuntje vol bewondering toen ze thuiskwam: 'Mooie Make-over, mama!!!'.

Wat een klein beetje moeite doen al niet vermag.
0

Make-over

30-08-2007 -
Ik geniet mezelf nu al bijna zes weken een slag in de rondte, en het spijt mij het te moeten zeggen, maar al dat genieten laat zijn sporen na. Slierterige haren, en een bleek gezicht met nieuwe voegen en wallen.

Met het oog op de herstart van het reguliere leven volgende week, hoog tijd voor een opknapbeurt. Om te beginnen heb ik mijn haar eens even geverfd. Mijn haar, oren en nek zijn nu Granaatrood. Het staat erg fleurig. En de granaatrode vlekken op mijn handen maken het helemaal af.

En voor aanstaande zaterdag heb ik een afspraak gemaakt om mijn wenkbrauwen die weelderig boven mijn ogen woekeren, te temmen. Dat mag niet teveel kosten, dus dat doe ik bij de Turkse kapper, verlokt door de prijs van slechts 3,50. De kapper moest op zijn eigen folder kijken om te zien hoe hij 'wenkbrauwen' moest spellen voor het noteren van de afspraak, dus ik hoop maar dat hij beter kan epileren dan spellen.

En als ik er dan uiterlijk weer fris en verzorgd uitzie, dan ga ik me vanzelf ook zo voelen. Want gaat niet het gezegde 'Fake it, till you make it'?!
4

Moederliefde

11-08-2007 -
Ik voelde me mooi in mijn zelf gekochte jurk van negenennegentig eurocent via eBay. Hij deed me denken aan de jurken die je ziet in films over de tweede wereldoorlog. Ik had mijn haar nonchalant opgestoken, en de jurk waaide vriendelijk om mij heen. In gedachten zag ik mezelf als Carice van Houten, nonchalant achter op de fiets bij een collega verzetsheld, terwijl ik koket met mijn blote benen zwaaide.

Zo flaneerde ik bij mijn moeder binnen die mij van top tot teen opnam en op kritische toon vroeg: "Wat voor máát is die jurk?".
"Gewoon, M", antwoordde ik.
"Nou", snoof mijn moeder, "je ziet er uit alsof je de jurk van je grote zus aan hebt. En je moet ook eens een bh aandoen."
"Ja maar, ik heb een bh aan", sputterde ik, en trok de bandjes en mijn dadeltrossen nog wat omhoog.
"Nou ja, draag een goede bh dan zodat het wat meer lijkt. Ik zeg altijd maar: "Wat God niet schiep, schiep Vredestein!", zei mijn moeder tevreden.

Toen heb ik haar wel even terecht gewezen. "Vredestein is achterhaald hoor mam. Tegenwoordig is dat Robert Shumacher."
1

Natuurlijk zilver

25-06-2007 -
Ik probeerde mezelf 'in the mood' te brengen voor Samen Bevallen en blauw uit te slaan in de kleur van de vereniging. Daarom zat ik weer eens te lezen in Beatrijs Smulders' boek Veilig Zwanger. Verloskundige Beatrijs Smulders is een groot voorstander van een natuurlijke bevalling, met bijbehorende pijn. Na vijf bevallingen, waarvan twee met ruggeprik, ben ik het roerend met haar eens. De bevallingen die natuurlijk, en dus met zoveel pijn gepaard gingen dat ik dacht "Schiet mij maar af", zijn paradoxaal genoeg, ook de bevallingen waar ik met het beste gevoel op terugblik. Dus zat ik instemmend te knikken terwijl ik las, tot ik bij een stuk over zwangerschapsstriemen kwam.

Plosteling valt Beatrijs Smulders van haar natuurlijke paard. Ze omschrijft zwangerschapsstriemen als 'lelijke en vervelende littekenvorming', en geeft tips hoe je ze kunt vermijden. Vervolgens prijst ze zichzelf gelukkig dat zij, als oudere moeder, minder kans op ze heeft. Voor iemand die verder zo'n voorstander is van Natuurlijk ben ik verbaasd dat ze over de natuurlijke gevolgen van een zwangerschap zo negatief is.

Afkeurend fronste ik dan ook mijn wenkbrauwen, want ik draag mijn zwangerschapsstriemen met trots. Ze zijn het bewijs van mijn moederschap, van het werk dat mijn lichaam heeft verzet. Het laat de geschiedenis zien van mijn lichaam dat vijf kinderen heeft gedragen. Waarom zou ik die willen verbergen? En ik stel mij altijd zo voor dat, als ik ooit in een misdaadserie dood wordt gevonden in de bosjes, mijn lichaam de forensische politie vertelt dat ik een Moeder ben!

Wat mij betreft horen bij een natuurlijke zwangerschap en bevalling natuurlijk ook de natuurlijke, zilveren, sporen die ze achterlaten.
3
Nicole Orriëns. Mogelijk gemaakt door Blogger.