Ik heb er reikhalzend naar uitgekeken, en nu is het zover: Floris is twee weken thuis. En dat betekent dat niet langer alles van mij hoeft te komen. Maar het betekent ook dat Floris en ik verwikkeld zijn in een machtstrijd: want wie is de baas? Wannneer er twee kapiteins op een schip zijn, die elk hun eigen ideeën hebben over de te varen koers, raakt het schip op drift.
Ik vind het niet zo moeilijk: ik ben de hele week thuis, dus ik heb het laatste woord. Maar volgens Floris is daar het laatste woord nog niet over gezegd...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Aaaarghl, die Floris van jou! Vakantie en dan ineens de Superieure Opvoeder gaan spelen. Wat voor werk doet die man? Ga jij eens voorstellen zíjn werk een week lang te doen en beweer ook dat jij dat minstens zo goed, zo niet beter kunt. Huh? Precies.
BeantwoordenVerwijderenNicole, I bow down to you with respect! Heel veel respect. Wat schrijf je leuk en vijf kids....pfff. Dat je de tijd nog vind om te schrijven. Ik wilde vroeger altijd vier jongens. Toen kreeg ik een meisje, jaren geleden. En nu wil ik...één meisje. Vind het al vermoeiend zat. Heb je 'I don't know how she does it' gelezen (Allison Pearson). Gaat wel over een werkende moeder, maar volgens mij ga je het wel waarderen...Erg grappig. Mijn stelling is dat de thuisblijfmoeders het grootste hart hebben en het minst egoïstisch zijn...Ik, carrièrejaagster, ben veel te veel met mezelf bezig. I truly, absolutely admire you!
BeantwoordenVerwijderenLiefs, succes,
Rachel