Plotseling drong het tot mij door: morgen moeten de kinderen met volwaardige en originele suprises over de brug komen op school. Om Maartje maak ik me geen zorgen, maar Jan is een ander verhaal. Sinds hij tussen neus en lippen een boekbespreking vergat voor te bereiden, en daar vervolgens dan ook, zonder enige stress of zenuwen helemaal niets van bakte voor de hele klas, heb ik mijn twijfels bij zijn inzet en betrokkenheid.
Gealarmeerd verzocht ik hem dan ook zijn surprise eens aan mij te laten zien. Zuchtend toog Jan naar boven, terwijl hij zich luidkeels afvroeg waar dat goed voor was. Zijn surprise was immers Af. Nonchalant presenteerde hij zijn surprise, terwijl hij met een half oog in Maartjes boek meelas. Het viel me eigenlijk nog mee. Zijn surprise bestond uit een schoenendoos, met een gat er in. En op de deksel, die openkon, had Jan een toetsenbord getekend. Duidelijk uit de losse pols, en niet gehinderd door perspectief, rechte lijnen, of het juiste alfabet. Maar toen herinnerde ik me hoe Maartje ooit een houten boek kreeg, waar de gulle sint een gat in had gezaagd, en dat opende met echte scharnieren. En ik voelde mijn haren op mijn hoofd prikken. Aan die kwaliteit kon Jans surprise niet tippen.
Ik besloot dat mijn hulp geboden was, en zocht gestresst met google naar tekeningen van toetsenborden en computers terwijl ik inwendig de sinten vervloekte die de surprise-lat zo hoog leggen. Snel typete ik Jans gedicht netjes uit, en plakte dat over zijn zelf geschreven gedicht heen. Ondertussen bedacht ik me dat de boodschap die ik Jan hier mee gaf, niet gunstig kan zijn. Maar, omdat het hier ook ging om het welzijn van een ander kind, namelijk degene die Jan had getrokken, vond ik mijn interventie toch gerechtvaardigd. Ik knipte en ik plakte, en ik voelde hoe blij ik zou zijn als Sint weer vertrokken is.
Zo haalt Jan voor surprises een dikke 10, en voor zijn schoolwerk een dikke 5. Wat zal hij later een succesvolle carriere krijgen.
Ergens klopt hier iets niet op het gebied van prioriteiten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Nu mijn dochter in groep 6 zit doen ze ook aan surprises. Ik vraag mij alleen af voor wie ze het doen, ik hoor alle ouders zuchten en steunen over wat ze nu weer moeten bedenken. Nu heb ik een hele creatieve dochter maar ze heeft wel hulp nodig en niet alleen bij de surprise, ook bij het gedicht.
BeantwoordenVerwijderenWat fijn als ie straks weer naar Spanje gaat ha ha!
Oh ja dan staat de Kerst alweer voor de deur....
Ja hoor, ook deze moeder is al vijf dagen aan het knutselen voor zoonlief uit groep 8(!). Nu moet ik heel eerlijk zeggen dat ik het erg leuk vind om te doen en mijn zoon vind het vreselijk. En als hij dan halverwege zegt dat hij het wel "effe" gaat afmaken, dan zeg ik dat hij er vanaf moet blijven, want nu ben ik er al aan begonnen en ik wil niet dat hij het gaat verpesten (want meestal verzint hij dan op 4 december om 7 uur 's-avonds een ander idee). Maar het is natuurlijk niet de bedoeling. Ik vroeg me vanmorgen nog af: als alle werkelijke surprisesmakers in de klas zouden zitten, hoewel vaders en moeders hadden er dan nu in de klas gezeten ipv de kinderen..... ik denk een hele hoop.
BeantwoordenVerwijderenNatascha
P.S. ik moet wel zeggen dat hij dit jaar echt goed gelukt was!
Hier nog een moeder die de sint met vreugde uitgezwaaid heeft...
BeantwoordenVerwijderenblijft over de volgende vraag wat doet een 'goede moeder'met de gekregen surprises...je kan het toch niet maken om het geknutsel van je medemoeder zo in de container te gooien???
Daar heeft zij toch al die moeite niet voor gedaan???