Vandaag vroeg een vriendje van Ot of hij mij wat over zijn Luchtkasteel mocht vertellen. Verwachtingsvol keek ik omhoog, maar hij wees nadrukkelijk naar beneden. Om precies te zijn: op zijn kruis. Niet begrijpend keek ik hem aan, terwijl ik in gedachten luchtkastelen met kruizen probeerde te verenigen. Plotseling viel mijn kwartje: met een beetje fantasie, en veel goede wil, hebben de mannelijke geslachtorganen inderdaad wat weg van een kasteel, met een toren en twee zijgebouwen! Ik kijk ineens met heel nieuwe ogen naar Nijntjes kasteel, maar dit terzijde.
"Ik heb daar een wratje", vertelde hij me op vertrouwelijke toon.
"Oh", zei Teuntje, "dan ga je toch even naar het Wrattenvrouwtje."
"Ja", zei Jan, "die maakt je kroonjuwelen zo weer netjes."
Soms is het leven met kinderen sprookjesachtig.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Nicole, wat schrijf je toch prachtig!
BeantwoordenVerwijderenOma Lize
Ik kwam voor het eerst een kijkje nemen en zal zeker terugkomen. Ik ben zelf ook thuisblijfmoeder maar dan in Afrika ( dus erg lux met personeel ) Je schrijft heel erg leuk.
BeantwoordenVerwijderen