Ik stond in de keuken, me met mezelf te bemoeien en een beetje aardappels te schillen, toen ik vanuit het raam Jan wild joelend achter een auto zag aanrennen. Dus kreet ik uit het raam: "Jan! Niet doen, dat is gevaarlijk!"
Jan kwam abrupt tot stilstand en keek vol verwondering in de lucht, van waaruit hij mijn stem meende te horen. Afwachtend bleef hij naar het wolkendek kijken of ik nog een keer tot hem zou spreken.
Zo zie je maar weer: je hoeft niet de Alfa en de Omega te zijn, om toch een God te zijn in een leven van je kind.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Whoehaha, grandioos!!
BeantwoordenVerwijderen