Als moeders domme dingen doen

19-04-2008 -
Al maandenlang lonken ze naar me met de belofte van urenlang speelplezier: Trampoline en Playstation. In gedachten zie ik de kinderen urenlang buitelen en spelen op zo'n grote trampoline. Ik zie ze daar de stress van hun dag van zich afspringen en er filosofische gesprekken op voeren terwijl ze zachtjes deinen op hun rug. Maar Floris wil het niet.

Floris vind een grote trampoline 'onzin,' en een 'sta in de weg'. En aangezien ik Floris nodig heb om een grote diepe kuil te graven voor de trampoline heeft mijn verlangen zich toen verplaatst naar een playstation.

Dus toen ik even een vrije minuut had, dansten mijn vingers in een luchtige quickstep over het toetsenbord, en typten de woorden 'marktplaats.nl' en vervolgens 'playstation' in. En laat er nou op één km afstand een playstation te koop zijn! Met kloppend hart en een aangename rush van adrenaline mailde ik de verkoper dat ik, Nicole Orriëns, uit naam van mijn zoon Ot, 55 euro wilde bieden. En in gedachten hoorde ik Willie Nelson zingen: 'If you've got the money honey, I've got the time!'

Op weg naar huis, van school, vertelde ik de kinderen opgewonden van mijn actie. Maar wie schetst mijn verbazing toen zowel Jan als Teuntje mij de wind van voren gaven, en mij dringend aanraadden de verkoper te mailen dat ik er van af zag. Op strenge toon zei Jan: 'Ot is toch al computer-verslaafd! En wanneer wou je hem dan laten spelen?!'

Zo niet Ot. Die liep zich te verkneukelen bij het vooruitzicht van een heuse playstation en bood aan dat hij wel hoger dan 55 euro wilde gaan. Maar de koude douche van Teuntjes en Jans afkeuring, die ik schoorvoetend als terecht erkende, deed me verklaren dat 55 euro het maximum was. 'En' vervolgde ik vergoelijkend, 'de verkoper zal het toch wel te weinig vinden,' in een poging weer in een goed blaadje te komen van Teuntje en Jan.

Maar nu richt mijn verlangen zich opnieuw op een trampoline.

De vraag is alleen: hoe krijg ik Floris zo ver dat hij een kuil voor een ander graaft?

4 opmerkingen

  1. Anoniem12:36 a.m.

    Pas op voor een desillusie! Waarschijnlijk zijn de kinderen eerst heel enthousiast, om er daarna tijden niet op te gaan, of met vlagen. Zo ging/gaat het hier tenminste.
    Maar zo'n trampoline is ook erg leuk om zelf op te springen! En als ik ga, willen alle kinderen ineens ook weer...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hier wordt al een jaar op de trampoline gesprongen, door alle bevriende buurkinderen! Het verveelt nooit en ze doen het meestal aan het eind van de speeldag, om vervolgens met rode konen, heerlijk moe en verlangend naar een bordje eten binnen te komen. Ik zeg: de trampoline rules!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Anoniem9:02 a.m.

    Laat die trampoline maar komen hoor. Hier staat dat ding er al 2 jaar en het blijft een toppertje. Super gewoon. Enne als de kinderen er niet op gaan en het is lekker weer dan ga ik daar heerlijk op liggen zonnen!

    p.s. Wij hebben de trampoline niet ingegraven. Eventueel kun je er zo'n groot net om kopen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Anoniem7:50 p.m.

    Handig! Als de bal over de schutting is getrapt, hoef je aleen maar vanaf het dak van de schuur op de trampoline te landen en je zeilt zó de schutting over...Nou nog een zachte landing in de appelboom ;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk dat je een comment achterlaat! Bedankt!

Wil je op de hoogte blijven van alle comments? Vink dan eenvoudig het vakje aan met: Email follow-up comments!

Nicole Orriëns. Mogelijk gemaakt door Blogger.