Maar toen ik gisterenavond Jans vriend gehurkt, en gebogen over een Nintendo, in de donkere gang aantrof, terwijl Jan riant op zijn kamer achter zijn computer geparkeerd zat, kon ik het niet laten te vragen: 'Gaat het goed Henkie?'
'Ja prima, ik heb hier beter bereik,' mompelde Henkie, en hield als bewijsmateriaal zijn Nintendo omhoog.
Zoals ik al zei: jongensvriendschappen, ze gaan mijn begrip te boven.
Maar ik heb hem wel even een krukje aangeboden.
Oja, daar kan ik inmiddels over meepraten.
BeantwoordenVerwijderenhet is zo anders dan die meiden onderling.
Het spelen, gebeurt vaak zonder veel gesprek, vaak met stoeien en gek doen.
En inderdaad met nintendo en pc..
Meiden daarintegen hebben hele gesprekken, giegelen heel wat af, en hebben het vooral erg gezellig..
Groet, cobi
Och de schat, ik zie het helemaal voor me (-:
BeantwoordenVerwijderenik vind jongensvriendschappen veel leuker, veel echter, veel vriendelijker, veel hechter, veel rustiger dan meiden . De meiden hier die wisselen nogal van beste vriendin, die kunnen vreselijke katten, willen altijd elkaar aftroeven, maken veel meer ruzie...
BeantwoordenVerwijderenEn dan zeggen die jongens ook nog als ze weggaan: bedankt voor alles!, terwijl ze te druk waren om iets te drinken en te eten!
BeantwoordenVerwijderenDit is toch niet samen spelen?
BeantwoordenVerwijderenMoeten dit later de mannen worden die empathie hebben?
gr. mirjam
Òw! Dat is heel normaal inderdaad! Hier zat vorige week nog een vriendje onder de tuintafel met zn nintendo, terwijl die van mij achter op het plein met zn step bezig was :)
BeantwoordenVerwijderenAlles voor het optimale bereik ;-)! Soms zitten ze hier ook achter een computer een spel te spelen en nemen de vrienden genoegen met het kijken naar het spel. Nou ja!
BeantwoordenVerwijderenHahaha, ik zie het zo voor me.
BeantwoordenVerwijderenIk ben een meisjesmama, dat wist / verwachtte ik van te voren en dat ben ik ook geworden.
Eerst dacht ik nog dat het aan die van mij lag, maar inmiddels blijken al die andere jochies er ook last van te hebben... en zolang ze het zelf leuk vinden?!
BeantwoordenVerwijderenEn ze doen er niemand kwaad mee toch. Begrijp alleen nog steeds de fascinatie van die dingen niet.
BeantwoordenVerwijderenEcht een compleet andere wereld :-), na 2 dochters met herkenbare vriendschappen een jongen met in mijn ogen aparte vriendschappen..
BeantwoordenVerwijderenO ja, herkenbaar! :). Stoeien, scherm'speelgoed', trampoline"springen". Volgens mij heeft het wel of niet hebben van empathie daar niet zoveel mee te maken...:) Ze geven heel veel om elkaar...
BeantwoordenVerwijderenBij het stoeien en trampospringen heb je echte interactie. Je ziet elkaar je voelt elkaar en je kijkt elkaar aan..allemaal sociale kennisgeving.Daarvan leer je een heleboel, vooral het inleven in een ander, empathie dus. Dingen die ze bij elektronische spelletjes missen...maar eh ze zijn dan wel lekker rustig..
BeantwoordenVerwijderengr. mirjam
Ontzettend herkenbaar. Toen mijn zoon (11) laatst thuiskwam van een vriendje en ik vroeg wat hij gedaan had, zei hij: 'Gekeken hoe T een nieuw computerspel speelde.' Hij had er drieënhalf uur náást gezeten. Niet om de beurt gespeeld of zo. En hij had een prima middag gehad. Schiet mij maar lek.
BeantwoordenVerwijderenMijn man verheugt zich altijd op zijn kerstLANparty (Door mij ietwat neerbuigend LAM-party genoemd, wegens drankconsumptie): 4 kerels die elk achter een monitor zitten met bier en chips en elkaar in cyberspace overhoop knallen. Genot ten top!
BeantwoordenVerwijderenZe oefenen alvast voor de mannenvriendschappen die ze op latere leeftijd moeten aangaan.
BeantwoordenVerwijderenHeb er zelf geen ervaring mee, ik heb alleen zussen en dochters.