Berichten van het Moederfront: Kerstmis
Posts tonen met het label Kerstmis. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Kerstmis. Alle posts tonen

31-12-2011

Dat kan nog gekker, dat kan nog gekker!

Toen twee jaar geleden de kinderen plotseling thuis kwamen met handenvol kerstkaartjes, die ze van klasgenoten hadden gekregen, legde ik die een beetje verbaasd op het aanrecht. Was dit een nieuwe trend of zo? En zou ik nog tijd hebben om die de kop in te drukken?

De kerstkaarten lagen een tijdje op het aanrecht, al snel bevlekt met macaronimix, jus en kerriesaus, tot ik ze in de kerstboom gooide. Die bleek een verrassend handige opbergplek voor die onhandige categorie spullen 'waar moet ik dít nou weer laten?!'

Minder leuk was het toen de kinderen begonnen te zeuren dat zij óók al hun klasgenootjes van kerstkaarten wilden voorzien. Destijds had ik nog drie kinderen op de basisschool, dus liep het aantal kerstkaarten al snel in de zestig. Maar goed je wilt de tere kinderziel niet beschadigen, en dus diepte ik uit de boekenkast een stoffige doos met oubollige kerstkaarten op, en gaf de kinderen de vrije teugel.

Vorig jaar kwamen de eerste kerstkaartjes weer binnen, via Ot en Piet. Met lede ogen zag ik ze komen, en ik pakte maar vast mijn stoffige kerstkaartendoos. Maar dit jaar wordt plotseling de lat nog wat hoger gelegd: de laatste kerstkaart kwam namelijk met zo'n wit met roze wandelstokje, de soort die je in de kerstboom kunt hangen.
'Alle kinderen kregen een kaart én zo'n lekkere wandelstok!' meldde Ot verlekkerd.

Dus ik weet natuurlijk wel wat mij te doen staat. Morgen stuur ik de kinderen naar school met een kerstkaart inclusief een zelfgebakken kerststol.

Eén voor elk kind.

21-12-2011

Moeder van het Jaar

Amsterdam, 21 december 2011

Betreft: diskwalificatie

Beste heer/mevrouw Ordient,

hierbij delen wij u mede, dat u, per direct, gediskwalificeerd bent voor de Moeder Van Het Jaar Verkiezing.

Ons is ter ore gekomen dat u zich schuldig hebt gemaakt aan grove nalatigheid en nonchalance. Door de schoolnieuwsbrief niet zorgvuldig te bestuderen, én uit uw hoofd te leren, heeft u uw middelste zoon naar school gestuurd zonder de vereiste oase en kerstparafernalia. Ongetwijfeld zal uw zoon de herinnering aan de ochtend dat hij op school kwam, zónder de juiste spullen, nog lang met zich meedragen.

Uw excuus: 'Ja maar, ik dacht dat het pas déze week was,' stellen wij niet op prijs. Voor dit soort slordigheden bestaat geen excuus. Ook uw toelichting dat u op het punt staat te verhuizen vinden wij niet relevant. Evenmin als uw ongeloofwaardige verhaal over 'tijdgebrek' en 'gevoelens van overbelasting' omdat u politiewerk moest verrichten, en in de bosjes lag om de belagers van uw oudste zoon te filmen.

U zult begrijpen dat uw deelname aan de Moeder Van Het Jaar Verkiezing niet langer op prijs wordt gesteld.

was getekend, verblijven wij, hoog in de boom,

Het Moeder van Het Jaar Team onder leiding van Sylvie van der Vaart, Yolanthe, Wendy van Dijk en prinses Maxima.

19-12-2010

Kerstperikelen

Vandaag was ik rustig aan het werk toen ik Floris hoorde schreeuwen: 'Nicole!'
Nou wens ik als een dame benaderd te worden, en op schreeuwen reageer ik dus niet.
'NICOLE!' hoorde ik opnieuw, gevolgd door wat vloeken, en opnieuw mijn naam die in ijdelheid gebruikt werd.
Mijn zenuwen bezweken, en ik schreeuwde terug: 'WAT?! Ik ben aan het werk hoor!'
Floris mompelde iets.

'Ik versta er niks van als je zo mompelt,' riep ik vanachter mijn computer.
'Dan moet je ook niet zo schreeuwen,' waagde Floris te schreeuwen.
Stampvoetend kwam ik achter mijn computer vandaan en ging naar Floris toe. 'Wat wil je nou?'
'Wil jij de kerstlichtjes vastgemaakt in de boom, of los,' vroeg Floris op hoge toon.

'Waarom vraag je dat aan mij?!'
'Jíj wilt kerstlichtjes!'
'Doe maar vast dan.'
'Daar heb ik geen zin in! Dat is een klerebaan, dus dat doe je dan maar zelf.'

'Waarom vraag je het mij dan, als je het antwoord toch niet wilt horen?!' vroeg ik verontwaardigd. En voegde er aan toe: 'En ik wil er ook graag de gekleurde lichtjes in.'
Floris smeet de gekleurde lichtjes in de boom.
'Klaar!'
'Dankjewel hoor,' zei ik sarcastisch. 'Wat is kerstmis toch gezellig.'

Toen zag ik het kindje Jezus liggen tussen de kartonnen kerstballen. Het kindje Jezus waar mijn zusjes en ik altijd om vochten, en even overwoog ik om hem naar Floris hoofd te keilen. Maar dat kind heeft al zoveel geleden, en dus vleide ik hem teder in zijn plastic kribbe.

En ik zei waardig tegen Floris: 'Dankjewel dat je de lichtjes in de boom hebt gedaan,'
terwijl ik dacht aan Ghandi die zei: 'Be the change you want to see in the world.'

Maar hij was natuurlijk niet met Floris getrouwd.

10-12-2010

School Kerstdiner

'Ik doe 10 koekjes voor het kerstdiner!' kondigde Teuntje aan.
'Mag dat wel, elk jaar koekjes?' aarzelde ik. 'Bovendien zijn koekjes eigenlijk geen warm eten.'
'Ja hoor, dat kan best,' vond Teuntje gedecideerd, en opgelucht bedacht ik dat ik nu nog maar 20 culinaire traktaties voor Ot en Piet hoefde te bedenken.

Maar tussen de middag kwam Teuntje thuis uit school en zei: 'De meester vindt dat koekjes niet mogen voor het kerstdiner omdat hij ze een 'toetje' vindt, en geen warm eten. Dus ik moet 10 ándere hapjes hebben.'
Een onberedeneerde woede laaide in mij op, want die dertig hapjes liggen mij zwaar op de maag, en ik bitste: 'Zo, vindt de meester dat?! En gaat hij die tien andere hapjes dan ook klaarmaken?!'
Teuntje keek verontrust.

Ik haalde een paar keer diep adem en prevelde: 'Vrede zij met hem, vrede zij met hem.'
Wat rustiger zei ik tegen Teuntje: 'Hij heeft eigenlijk wel gelijk, maar wat moeten we nu maken?'
Dat wist Teuntje natuurlijk ook niet, en nu ben ik aan het zinnen op een culinair hapje dat ik 'Schop onder de kont' ga noemen.

Ik mis alleen de ingrediënten en bereidingswijze nog.

06-12-2010

Jaarlijkse Kerst Scavenger Jacht voor Moeders!

Het is weer tijd voor de jaarlijkse Kerst Scavenger Jacht voor Moeders!







Dit moet je vinden:

  1. Drie lege, glazen potten, zonder dop! A.u.b. niet een ex-bruine bonen pot. Vorig jaar zijn diverse hooggevoelige kinderen over hun nek gegaan door de stank.
  2. Afgedankte cd
  3. Knikkers
  4. Minimaal zeven waxinelichtjes, maar dan alleen het blikje! N.B. de school is niet aansprakelijk voor verwondingen opgelopen door scherpe waxine-blikjes.
  5. Oase
  6. Kerstgroen
  7. Kerstversierselen
  8. Drie bloembakjes
  9. 30 culinaire traktaties
  10. Een sprekende kabouter met een groene muts! Niet een rode!
  11. De heilige graal
  12. De lijkwade van Turijn

De moeder die deze zaken aanstaande woensdag inlevert, met haar zenuwen intact, wint 40 uren onbetaalde ouderparticipatie! Om zulke moeders zitten we te springen!

27-12-2009

Geniet, genoten, tegen de muren op gevlogen

Drie dagen lang heb ik doorgebracht in de schoot van ons gezin. We hebben warme bekers chocomelk gedronken bij het knapperend haardvuur, spelletjes gedaan en kerstliederen geluisterd. En ik heb me gekoesterd in de warme gloed en rijkdom van mijn gezin.

Maar nu is het zondag en heb ik zin om eens flink om me heen te meppen.

Allereerst Floris die alles beter weet en in stil protest tegen de alomtegenwoordige kerstliederen, pontificaal met een koptelefoon oploopt, en dus alle vragen of opmerkingen met 'Huh?!' beantwoord.

En in de tweede plaats Floris die binnen banjert als ik sfeervol zit te schemeren, en abrupt de grote lampen en tv aan zet. En last but not least Floris die voortdurend Glühwein staat te koken en dan het pannetje niet opruimt maar nonchalant op het aanrecht laat slingeren.

'Vrede op aarde,' houd ik mezelf knarsetandend voor, en dan knuffel ik Floris liefdevol.

En als ik dan misschien een beetje te hard knijp, dan geeft dat niks.

22-12-2009

Kramp aan 't handje

Langzaam maar zeker vallen de kerstkaarten ons huis binnen. Die open ik dan, en doe ze na een korte blik in de kerstboom.

Zelden staat op zo'n kaart meer dan de naam van de verzender, en de bijbehorende kerstwensen zijn voorgedrukt. Soms is zelfs de naam gestempeld met zo'n handige zelfinktende Vistaprint stempel. De moderne afzender hoeft niet bang te zijn voor kramp aan 't handje.

Heeft iemand de moeite genomen wat handgeschreven overwegingen en persoonlijke wensen neer te pennen, dan is het wat anders. In dat geval druk ik zo'n kaart teder aan mijn boezem en leg hem op mijn bureau voor nadere beschouwing. Na rijp beraad neem ik dan zelf ook de pen ter hand, om de zender te verblijden met míjn persoonlijke kerstbeschouwingen.

Want kerstkaarten zonder persoonlijkheid zijn net als de krant vandaag: uiteindelijk belanden ze bij het oud papier van morgen.

Of in de kerstboom.

19-12-2009

Het kerstverhaal van De Drie Kerststukjes

Komt dan nu allen te zamen, en luistert naar het droevige verhaal van De Drie Kerststukjes.

Ooit, heel kort geleden, omdat het gisteren was, waren er eens drie kerststukjes. Met hun voeten van oase stonden ze in een terracotta bloempotje dat voor de gelegenheid was versierd met woest gekreukeld aluminiumpapier.

Ze waren getooid met groenvoer, cocktailprikkers met daaraan felrode kerstballen, gouden klokjes, kerstballen, toiletrollen, stukken karton, oude kranten, broodkorsten en hier en daar een olijke kerstman. En om het helemaal af te maken droegen ze gouden en zilveren boa's. Maar het belangrijkste dat je over De Drie Kerststukjes moet weten is dat ze vet lelijk waren.

En daarom wilde niemand ze hebben. Eenzaam liepen ze door de straten en klopten aan de deuren: 'Wij zijn De Drie Kerststukjes, mogen wij u verblijden?' Maar de ene na de andere deur werd in hun groene muil dichtgegooid, en ze werden kouder en kouder en hun groenvoer begon lelijk uit te vallen.

Toen kreeg een van hen een idee. 'Laten we zeggen dat we de Drie Wijzen zijn, en beweren dat we het kindje Jezus zoeken.' Zo gezegd zo gedaan, en bij de volgende deur zeiden ze: 'Wij zijn de Drie Wijzen, en we zoeken het koningskind. Mogen we binnenkomen?'
'Hmpf,' zei de mevrouw die open deed, volgens mij zijn jullie gewoon De Drie Kerstukjes!' en gooide de deur dicht.
En zo ging het overal.

Eenzaam en verlaten sjokten de Drie Kerststukjes luid huilend door de verlaten, witte straten. Toen zagen ze in de verte een ster schitteren, hoog en licht. Omdat ze toch niks beters te doen hadden liepen ze in de richting van de ster, en vonden een stal met daarin Jozef en Maria en het kindje Jezus in een kribbe. Het kindje Jezus verkondigde met zijn speen triomfantelijk dat hij van zijn vader hield.

'Toneelvereniging De Gulle Lach heeft er wel werk van gemaakt dit jaar,' zei het ene kerstukje goedkeurend. En de andere vroeg aan Jozef: 'Kunnnen jullie nog Drie Wijzen gebruiken? Wij zijn namelijk De Drie Wijzen, die zich verkleed hebben als kerststukjes. 'Drie van onze leden zijn niet komen opdagen vanwege de kou,' antwoordde Jozef enigszins lallend, 'dus we kunnen jullie wel gebruiken,' en hij nam nog een grote slok uit zijn fles Glühwein.

En zo gebeurde het dat De Drie Kerststukjes in de koude kerstnacht toch een plek vonden.

Want hoe lelijk je ook bent, ergens is er een plaats voor jou.

EINDE

Discussiepunten voor Leesclubs
  1. Er spreekt een duidelijke moraal uit deze moderne, en toch nú al klassieke Kerstparabel. Benoem de moraal, en bespreek wat deze bij je oproept.
  2. Wat dóét dit verhaal nou met je? Ga naar je gevoel toe en benoem het  in de groep.
  3. Wie in jullie groep voelt zichzelf als de Kerststukjes?
  4. Wie identificeert zich juist met de mensen die de deuren dicht slaan?
  5. Waarom dronk Jozef Glühwein?
  6. Wie miste de kerstman in dit verhaal?
Tip
Zorg voor voldoende tissues

Groot Nieuws voor U

Walt Disney heeft interesse getoond deze kerstklassier te verfilmen.

Flip de Beer heeft zich al opgegeven voor de rol van Jezus, evenals PomPom.

17-12-2009

Mama goes Rambo

Mijn kinderen hebben de onprettige gewoonte halverwege school met mededelingen te komen als: 'Mama, mijn broek zakt steeds af,' of 'Vandaag moeten we van de juf een spaansprekende alien, met een gele broek en een felgroen vestje meenemen. Maar hij mag niet langer dan één meter zijn, zegt de juf!'

Dan vloek en tier ik dat ze dat éérder hadden moeten zeggen, want waar haal ik halverwege school een riem of een alien vandaan?! Dat gaat niet lukken natuurlijk. Hoogstens die alien.

Deze week waande ik mezelf veilig voor dit soort onaangename verrassingen door nachtenlang nieuwsbrieven te bestuderen, en onmiddellijk actie te ondernemen. Al dagenlang hingen aan de kapstok plastic tasjes met daarin spullen voor het te knutselen kerststukje. Maar vanochtend, ik wilde de kinderen net naar school drijven, gilde Teuntje plotseling: 'Mama, we moeten nog 'groen' meenemen voor het kerststukje!'

'Nee hè!' had je dat niet eerder kunnen zeggen?!
'Ik had er niet aan gedacht!' jammerde Teuntje.
'En mama had nog wel zo goed alle tassen voorbereid en aan de kapstok gehangen!'
'En die had ik ook gevonden mama!' wees Teuntje op de bank waar de tassen als drie kleine kleutertjes braaf op de bank zaten.

Snelle actie was vereist, dus bond ik snel een bandana om mijn hoofd, ontrukte het beduimelde broodmes aan de spoelcyclus, nam het in Rambostijl in mijn mond en rende de tuin in. Woest hakte ik her en der takken van struiken, en vervloekte mezelf dat we geen coniferen meer hebben omdat we niet 'truttig' wilden zijn.

'Hier kinderen!' riep ik en stak links en rechts bloedende takken in plastic tassen.

Volgens het spreekwoord oogst je wat je gezaaid hebt, en dus zal ik vanmiddag kerststukjes oogsten met zeer onduidelijk groenvoer.

27-12-2008

Post Traumatisch Kerstsyndroom

Het kerstgeweld is weer voorbij. Het is weer een gewone, ordinaire zaterdag. Maar toch ook niet, want het voelt niet als een gewone zaterdag. Alles voelt anders dan anders.

En ook al had ik een grootscheepse ontmanteling van de Kerstparafernalia aangekondigd, het hele huis is er nog steeds mee bezaaid. Enigszins tot mijn eigen verbazing. Wat is er met me gebeurd?! Waar is mijn slagvaardigheid gebleven, mijn rol-op-die-mouwen-attitude?!

Maar in mijn hoofd spelen steeds maar die liedregels uit de oude Era-boter reclame: 'U kent ook vast wel dat gevoel, van laat nou eens de boel de boel.'

Ik sluit niet uit dat ik het slachtoffer ben van het Post Traumatisch Kerstsyndroom, een aandoening die wordt veroorzaakt door een overdosis gezelligheid en knusse get-togethers.

Sneu hè?

22-12-2008

Jezus versus de Kerstman

Tot mijn onaangename verrassing merkte ik dat Piet (5) kerstmis bovenal associeerde met de komst van de Kerstman. Dus zette ik een tegenoffensief in, bestaande uit een zorgvuldig uitgekiende mix van zwartmakerij van de Kerstman (de Kerstman pest Sinterklaas en hij heeft zijn 'look' gejat) en de verkondiging van de blijde boodschap: met Kerstmis vieren we de geboorte van het kindje Jezus!

Mijn tegenoffensief blijkt succesvol, want vanmorgen zei Piet op trouwhartige toon: 'Nou duurt het niet meer zo lang tot het kindje Jezus wordt geboren, hè mama!' en hij voegde er aan toe: 'En komt hij dan bij mij in de klas?!'

Toch blijft de Kerstman alom tegenwoordig en lijkt veel zichtbaarder dan Jezus. Daarom heb ik een plan B: 'If you can't beat them, join them!'

21-12-2008

Als geluk doodgewoon is

Ik heb besloten Kerstmis, met al haar pracht en praal, dit jaar vol overgave te omarmen. Ik heb àlle kerstkunstwerken van de kinderen aan de muren getapet, en alle kersterige ornamenten die ik kon vinden opgehangen.

Niet langer kan mijn blik onbekommerd dwalen langs een weidse horizon: voortdurend struikelt ze over de tekenen van Kerst. Afstoffen sla ik maar een weekje over, want ik kan nergens meer goed bij.

Maar het feit dat ons huis tien keer kleiner voelt en ik omringd ben door Kerstkitsch stoort mij niet, want stiekem verheug ik mij al op december de zevenentwintigste.

Dan pak ik een grote doos, en gooi daarin alle kerstparafernelia. Dan wacht mij dat gevoel van opluchting dat je ook kunt hebben als je een paar te kleine schoenen uittrekt. Dan zal ik een diepe zucht van genoegen slaken: aaaaah.....

Heerlijk.

Andermaal zal mijn blik dan dwalen door ons huis zonder voortdurend te struikelen, en ik zal het gevoel hebben alsof ons huis plotseling veel groter is, zonder dat ik daarvoor een dure aanbouw heb hoeven kopen.

Dat is mijn grootste kerstgeschenk: de pracht van het gewone leven. Want zoals columnist Jo Wijnen schrijft:

'Mijn mooiste zondagen vallen altijd op werkdagen. Mijn grootste feest is als er niks te doen is. In mijn leven is het, om het met Godfried Bomans te zeggen, meer maandagmorgen dan zaterdagavond. Ik vind geluk pas geluk als het doodgewoon is. De veilige alledaagsheid is mijn beste thuis.'

19-12-2008

Nog een week tot Kerstmis

Sinds het vertrek van Sinterklaas is de kerststemming op school de afgelopen drie weken langzaam maar zeker opgevoerd. Tl-lampen maakten plaats voor kerstverlichting, overal hing het kerstgroen en alle klassen hadden hun eigen kerstboom.

Gisteravond bereikte al deze kerstvreugde een hoogtepunt met het jaarlijke kerstdiner op school. Als afsluiting waren er vrolijk knetterende vuurkorven, muziek en Glühwein.

Helemaal in kerststemming en vervuld van goede wil was het besef dat Kerstmis nog een week op zich laat wachten een koude douche.

Want als ik heel eerlijk ben, ben ik er nu al klaar mee.

25-12-2007

Fantastisch Kerstfeest

Ik vind het belangrijk dat de kinderen later leuke herinneringen aan Kerstmis hebben. Dat ze als volwassenen waarderend zeggen: 'Wij gingen áltijd op kerstavond naar de kerk met onze lieve moeder!' En dus stouw ik ieder jaar op Kerstavond alle kinderen in de auto en ga naar de speciale kinderkerstdienst. Zonder Floris, want die wordt liever een uur van de kinderen verlost, dan van zijn zonden.

Buiten was het koud en donker met uitzondering van de kerstverlichting van verschillende buren en ik voelde hoe de kerststemming bezit van mij nam. Maar eenmaal in de auto raakten de kinderen slaags over de vraag wie, waar moest zitten, en halverwege moest ik zelfs de auto aan de kant van de weg zetten om ze weer in het gareel te krijgen. Met de vlekken in mijn nek arriveerden we bij de kerk, waar het eerste wat we zagen het heidense symbool van de commercie was: een gigantische opgeblazen Kerstman. En dat na al mijn lezingen over hoe kerstmis het feest van het kindje Jezus is, en niet van de Kerstman!

In de kerk ademde ik diep in en uit, en probeerde één te worden met de kerstsfeer.
Halverwege mijn tweede snuif werd ik onderbroken door Maartje die fluisterde: 'Mama, mag ik naar huis?'
Ik antwoordde ferm: 'Absoluut niet zeg! Je mag echt niet in het donker naar huis lopen!'
'Maar ik heb licht!' wierp ze tegen.
'Hoezo?'
'Kijk dan, mijn mobieltje! En ze scheen haar mobieltje in mijn ogen waar inderdaad een kleine lichtbundel uitkwam
'Dat is veel te weinig! Het mag niet!'
Nukkig stopte Maartje haar mobiel weer in haar jaszak.

Ik haalde nog eens diep adem en probeerde opnieuw te genieten van de sfeer en geur van Kerk, terwijl de kinderen onrustig schoven op hun plekken.

Genadig begon de dienst, en de spreker wees op de tafels achter ons, met daarop een feestelijk gedekte tafel, een tafel volgepakt met cadeautjes en een banner met daarop posters met schreeuwende teksten als 'Helft van de prijs!', 'Drie halen, een betalen!'
Opgewonden stootte Teuntje mij aan en zei op luide fluistertoon: 'Mama! Heb jij je portemonnee bij je? Dan kunnen we zo winkelen!'
Ik legde Teuntje uit dat dit alles symbool stond voor de massaconsumptie waaraan onze cultuur ten onder gaat waarop Teuntje vroeg: 'Mama, mag ik dan naar huis?'

Vervolgens kregen alle kinderen een kaart waarop ze een wens moesten schrijven voor iemand anders. IJverig gingen de kinderen aan de slag, en nieuwsgierig keek ik wat ze anderen toewensten. Enigszins teleurgesteld las ik hun dertien in een dozijn wensen die zo van kerstkaarten kwamen. Maartje wenste iemand 'Gelukkig Nieuwjaar' toe en Jan schreef 'Merry x-mas en Gelukkig Nieuwjaar'. Ot, die groep 2 'verlengd' heeft kan niet schrijven en dus mocht ik zijn wens opschrijven.

'Ot, is er iemand die je heel aardig vindt?
'Henkie!'
'Nou, en wat zou jíj nou graag willen voor Henkie in het nieuwe jaar?'
Ot dacht even na, en zei toen triomfantelijk: 'Knalerwten!'
Ik zuchtte en zei: 'Zal ik dan maar 'Gelukkig Nieuwjaar' opschrijven?

En terwijl iedereen zong over Vrede op aarde zongen wij ons eigen lied, dat bestond uit een combinatie van bezwerende en vermanende blikken van mij, sussende geluiden en Maartjes uitroepen 'Houd je kop!' tegen haar broers en zus.

Noem me flauw, maar de echte kerststemming kreeg ik maar niet te pakken. Toen hoorde ik plotseling een stem van boven en zag een oogverblindend licht. 'Je lat ligt te hoog!' donderde de stem.

Toen pakte ik een schep en groef de lat minstens een meter diep de grond in. En voila! Een fantastisch kerstfeest.

17-12-2007

Scavenger hunt

Mijn leven voelt als een slecht georganiseerde scavenger hunt, zo'n speurtocht waarbij je allerlei spullen moet verzamelen.

Ik moet vinden:
Categorie School Kerstdiner

vier borden met bestek, beplakt met namen van 4 kinderen
plakband om op borden en bestek te plakken en daar naam van kind op te schrijven
watervaste stift om namen op te schrijven want die #%@#% plakband blijft niet plakken!

Categorie School Kerststukjes

4 maal een portie ozon, oh nee, oase
bloempotten om de oase in te doen
kerstversierselen zodat kinderen kerststukje kunnen maken
groene takken voor kerststukje (coniveren leiden tot automatische diskwalificatie!)
8 plastic tassen voorzien van naam kind

Categorie School Kerstdiner deel twee
Het moet natuurlijk niet te makkelijk zijn!

twee stokbroden met kruidenboter
cake voor kerstcakejes
koekdeeg
kleine krentenbollen

Er zijn extra punten te behalen voor:
afspraak logopedie
extra zwemles i.v.m. afzwemmen
afspraak cesartherapie

De winnaar krijgt niets.
Is de beloning van de glimlach op het gezicht van je kind soms niet genoeg?!

30-11-2007

Kinderlogica

Teuntje heeft zich gebogen over het raadsel dat Sinterklaas, als oude man zijnde, toch over daken kan lopen.
'Hij heeft een ring om, en daar draait hij aan, en dan hup, is hij op het volgende dak!' vertelde ze triomfantelijk, en voegde er aan toe: 'Ik heb het zelf gezien; op televisie.'

Maar vanochtend kreeg ze een schermutseling met een buurjongetje, die niet Sinterklaas viert maar wel Kerst.

'Ik geloof niet in de Kerstman! ' zei Teuntje.
'Maar met Kerstmis kun je behalve cadeautjes ook een diner doen!' verklaarde het buurjongetje, 'Dat kun je met Sinterklaas niet!'
'Ja maar, met Sinterklaas kun je liedjes zingen!' pareerde Teuntje.
'Nou, dan kun je met Kerstmis ook hoor', zei het buurjongetje, en barstte los in een valse versie van 'Jingle Bells, Jingle Bells geef elkaar een lel', want behalve Sinterklaas hebben ook God en Jezus bij hem afgedaan.
Teuntje hield echter voet bij stuk: 'Wie gelooft er nou in de Kerstman! Niemand kan zomaar op een slee door de lucht vliegen! Sinterklaas heeft tenminste een speciale ring!'

Wat moet kinderlogica toch prettig zijn, want ze klopt altijd.
Voor het kind.