Sinds ik de spannend thriller
De Jaarlijst van Sally Hinchliffe heb gelezen denk ik graag aan mijzelf als (wannabe) vogelaar. Dus toen ik vandaag een wel heel exotisch exemplaar in de tuin van de achterburen spotte, sloeg mijn hart een paar slagen over van opwinding!
Want daar, in een notenboom, hing een wel heel bijzondere vogel! Het meest in het oog sprong zijn felgroene borst, en in gedachten speculeerde ik: 'Zou het een papegaai zijn?! Of een eh....' want mijn vogelkennis is nogal beperkt.
Opgewonden attendeerde ik Floris op deze bijzondere verschijning, die zich zo maar aandiende op Eerste Paasdag. Maar dan moet je net Floris hebben, die 'zag' de vogel niet.
'Kijk dan, over de schutting bij de achterburen!' siste ik. En ik voegde er aan toe: 'Besef je wel hoe bijzonder dit is?!' en keek zoekend om me heen, naar pen en papier om alle kenmerken van dit mirakel op te schrijven, zodat ik later op internet het merk van deze vogel kon achterhalen.
'Ooh, nóú zie ik hem,' meldde eindelijk Floris, maar voegde er aan toe: 'Volgens mij is dat gewoon een mus hoor!'
Ik elleboogde hem verontwaardigd aan de kant.
'Hoe kun je dat nou zeggen?! Zag je dan niet die felgroene borst?' en ik keek nog eens naar mijn ontdekking, die zich plotseling losmaakte van de notenboom, en daarbij zijn felgroene borst achterliet.
'Huh? Oh... het was een mus die aan zo'n voedselbal hing,' concludeerde ik ontgoocheld.
'Vlug, pak je pen en papier zodat je kunt noteren dat je vandaag een mus hebt gezien,' adviseerde Floris wreed, en hield zijn buik vast van het lachen.
'Ik noteer wel dat ik een vreemd dikke, kalende vogel heb gezien van één meter zeventig,' sprak ik koeltjes, want ik was teleurgesteld over de snelle teloorgang van mijn status als vogelaar.
'Vergeet niet te melden dat hij Birkenstocks draagt,' tipte Floris vriendelijk, want hij is wel een behulpzame vogel.
