Ik vind het moeilijk om nee te zeggen tegen vriendjes van de kinderen. Liever onthaal ik ze als koninklijke gasten uit dankbaarheid dat ze met mijn kinderen willen socialiseren. Maar soms is dat wel eens lastig, bijvoorbeeld als ik verlang naar rust. Gelukkig heeft Maartje daar geen last van.
Toen ik op een druilerige zaterdag bij het luiden van de deurbel nog aarzelde over al dan niet toelaten, zei Maartje kordaat: "Laat mij maar even!". Ik hoorde haar de deur opendoen en zeggen: "Sorry. Je kunt nu niet spelen!!!", gevolgd door de ferme klap van een dichtslaande deur.
Zo doe je dat dus.
Soms kun je als moeder nog wat van je kinderen leren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geweldig he, hoe kinderen dat WEL durven! Kunnen we zeker nog wat van leren. Ik heb ook zo'n moeite met nee zeggen tegen al dat speelvolk. Voor ik het doorheb, heb ik JA gezegd en ben ik aan het rennen en vliegen met limonade en al dan niet meer.
BeantwoordenVerwijderenOp een keer deed ik - nadat ik het hele spul na uren de deur had uitgewerkt - mijn beklag over al dat volk binnen en toen zei mijn dochter nuchter: ja mam, maar JIJ laat ze toch binnen? Ik wilde helemaal niet met ze spelen.....
Natascha
De bel gaat ik zucht.Mijn zoontje van 9 "O die irritante vriendinnetjes van zusje"(die zijn nogal dominant). Ik ga wel even naar de deur. "Nee ze komt niet spelen."Bamm! Laat dit dominantje nou net haar voet tussen de deur gezet hebben!....
BeantwoordenVerwijderenDie komt voorlopig niet meer..
Gr.Mirjam
Je zegt poeslief: "Nee, dat kan hier op het ogenblik niet, maar ...... mag best bij jou thuis gaan spelen!"
BeantwoordenVerwijderen