De juf vertelde dat Teuntje op school ergens van geschrokken was. Geschrokken besloot ik tot een diep moeder-dochter gesprek.
"Teuntje, was je erg geschrokken op school?"
"Ja, best wel."
"Goh, waarom had je dat niet verteld?"
"Dat was ik alweer vergeten."
"Teuntje, als er iets vervelends is op school of zo, dan kun je dat altijd tegen me zeggen he? Mama, is er altijd voor je."
"Ja, er is wel iets dat ik niet leuk vind..." zei Teuntje.
Ademloos fluisterde ik: "Vertel het maar hoor Teuntje. Ik ben er voor je. Wat het ook is, ik doe het voor je."
"Mama?"
"Ja?"
"Ik vind het vervelend dat deze stomme sokken steeds afzakken."
".....! Tja Teuntje, daar kan mama niks aan doen!"
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Hey Nicolle,
BeantwoordenVerwijderenecht waar, super weer. ga toch een boek schrijven, bundel je collumns, of wat dan ook, weet zeker dat ze niet zijn aan te slepen!!! Groetjes Bianca
Het is best schrikken als je net de zwaartekracht hebt ontdekt!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,