Berichten van het Moederfront: Teuntje

Posts tonen met het label Teuntje. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Teuntje. Alle posts tonen

Doe niet als ik zeg

15-03-2016 -
'Hoe moet ik het dan aanpakken, dat uitmaken?' vroeg Teuntje me handenwringend. Na lang dubben had ze namelijk besloten dat het tijd was dat de wegen van haar en haar verkering scheiden.

Koortsachtig dacht ik na. Want een verkering uitmaken is een beetje als een pleister verwijderen: wat iedereen ook beweert, het doet altijd gemeen pijn.

'Misschien kun je hem alvast een beetje voorbereiden?' opperde ik. 'Dan weet hij al dat er iets is, en kun je makkelijker zijn hart in duizend stukjes breken.'

'Hoe dan?' wilde Teuntje weten.

'Je appt hem gewoon: 'We moeten praten,' wist ik. 'En dan maak je het volgende week als je hem ziet uit.' En ik feliciteerde mezelf in gedachten met mijn wijze raad.

Maar amper had Teuntjes vinger op send gedrukt, of een bombardement van appjes volgde, waarin de de verkering met groeiende wanhoop vroeg wat er dan toch was. Al snel bereikte hij de enige logische conclusie: 'Je wilt het toch niet uitmaken?'

Geschrokken van wat mijn advies teweeg had gebracht zei ik tegen Teuntje: 'App hem maar dat we er aan komen.' Ik rende ondertussen alvast naar de auto.

En toen heb ik Teuntje bij hem afgeleverd, zodat ze het slechte nieuws persoonlijk kon brengen, terwijl ik braaf wachtte in de auto en probeerde niet te kijken naar het slagveld dat ik had veroorzaakt.

Als troost zijn we daarna een ijsje gaat eten.

Maar wel zonder de verkering.

Ik zal hem missen.

En adviezen over uitmaken geef ik niet meer.

Berichten van Het Moederfront in je mailbox? Voer je email adres in!


Delivered by FeedBurner
0

Teuntje

11-10-2015 -
Als je als moeder je smartphone onbeheerd laat rond slingeren, kan het zo maar zijn dat je er ineens een hele reeks maffe selfies van één van je kinderen op vindt.

Ik maakte een collage van de selfies van mijn 16-jarige dochter Teuntje.

Zij heeft gelukkig geen last van de drang om overal op je voordeligst op te staan : )


Berichten van Het Moederfront in je mailbox? Voer je email adres in!


Delivered by FeedBurner
2

Brugklaskamp

08-09-2011 -
Het leest als een horror-roman: Teuntjes brugklaskamp boekje, met daarin de agenda van alle Pret die ze gaan beleven.

Die wordt ingezet op maandag, met een spórtmiddag! En daarmee is de toon voor de rest van de week gezet: bonte avonden, sport, spanning, spel, tenten opzetten en gezellig kletsen met iedereen.

Het brengt bij mij boze herinneringen boven aan de zomer van 1980 waarin ik, in een moment van verstandsverbijstering, mijn ouders verzocht mij in te schrijven voor een kamp.

Toen mijn vertrekdatum en het onheil naderden zag ik mijn fout in, maar toen was het te laat: 'Nu ga je ook!' vonden mijn ouders. Traag en eindeloos kropen de dagen aaneen, en al snel was ik slechts een schim van mezelf. Ik ging gebukt onder hevige heimwee die de hele dag tijdens het pretprogramma aanhield.

Pas als het programma en alle pret ophielden, en we naar bed mochten, leefde ik op. Eíndelijk werd ik met rust gelaten.

Ik was dan ook verrukt toen ik op dag twee kwalijk ten val kwam, en greep dit aan om naar huis te gaan. 'Maar dan mis je alle Pret!' probeerden de leidsters me om te praten.
'Precies,' antwoordde ik op donkere toon.

Ik heb Teuntjes boekje daarom maar snel op haar slaapkamer gelegd. Dat is veel te angstaanjagend leesvoer voor mij. Gelukkig leest Teuntje het boekje als een vlotte avonturenroman.

En ik ben zo blij dat ze niet op mij lijkt!
6

Belagers

05-06-2011 -
Behalve schoppen in vier stappen, heeft Teuntje ook geleerd hoe je met belagers die je onverhoeds van achteren grijpen moet omgaan. Om één en ander overzichtelijk te houden, betreft het hier ook weer vier stappen.

Stap 1: Geef op beheerste toon de volgende ik-boodschap: 'Ik wil dat je me loslaat.'

Stap 2: Geeft je belager hieraan geen gehoor, vervolg dan door met enigszins verheven stem te schallen: 'Laat me losss!

Stap 3: Indien dit ook niet helpt, is het goed de consequenties aan de belager voor te leggen: 'Als je me niet loslaat ga ik slaan!

Stap 4: Pas als de belager deze waarschuwing ook in de wind slaat, ga je over tot een handgemeen.

Ik heb deze vier stappen natuurlijk onmiddellijk toegepast, en ik denk niet dat Floris het nog een keer probeert!
4

Schoppen in vier stappen

08-04-2011 -
Om te voorkomen dat er nog twaalfjarige naïevelingen zijn die denken dat de middelbare school alleen maar 'leuk' is, krijgt Teuntjes klas een grondige weerbaarheidstraining.

Elke donderdagmiddag komt ze zwaar bezweet thuis, van alle verdedigings- en aanvalmanoeuvres die ze heeft geleerd. Gisteren kondigde ze aan: 'Vandaag heb ik leren schoppen! In vier stappen.'

In mijn naïviteit dacht ik dat schoppen gewoon een kwestie was van, tsja, schóppen. Maar het blijkt aanzienlijk gecompliceerder, en daarom zal ik jullie geheel gratis leren hoe je moet schoppen!

  • Stap 1: Buig je knie tot een hoek van 90 graden bereikt is
  • Stap 2: Maak met je voet een zwaaiende beweging naar voren. Let daarbij op dat je niet omvalt!
  • Stap 3: Laat je voet terugzwaaien naar de oorspronkelijke positie van 90 graden.
  • Stap 4: Zet je voet rustig en gedecideerd op de grond.


Disclaimer: Ik kan uiteraard niet aansprakelijk gesteld worden voor enigerlei letsel veroorzaakt door het beoefenen van deze manoeuvre.

Zou je dit blog wel in boekvorm op je nachtkastje willen hebben? Help dan mee, en word voor maar 5 euro aandeelhouder van dit blog!
6

Kind en internet

07-06-2010 -
Je kunt geen tijdschrift openslaan zonder een bombardement aan waarschuwingen over kind en internet over je heen te krijgen. Het is alsof je nietsvermoedend een keukenkastje opent voor een lekker blik ananas, en de hele kastinhoud op je hoofd dondert.

Achter elk blik ananas of leuk dertienjarig meisje, schuilt een blik bruine bonen dat over de datum is, het equivalent van een vies oud ventje dat kwijlend zijn kans afwacht je kind te verleiden haar boezem te ontbloten, zodat hij haar daarmee vervolgens kan chanteren.

Zoiets knaagt aan een moederhart, en dus sluip ik regelmatig door het huis, spiedend over kinderruggetjes naar hun computerscherm. Daarop zijn ze dan diep in gesprek met dezelfde klasgenoten die ze enkele minuten geleden nog gedag hebben gezegd.

Wantrouwig lees ik de conversaties, klaar om vieze, oude mannetjes te ontmaskeren, maar struikel over de volstrekte onzin die zich daar op het scherm voltrekt.

Giechelend typen ze elkaar de grootst mogelijke onzin, en gebruiken daarbij zoveel mogelijk onbegrijpelijke afkortingen. Maar laatst had ik toch beet, want toen kreeg Teuntje een berichtje met de tekst: 'Ik kan je bloed wel drinken!' met een bloederig emoticonnetje.
'Ahaaaaa!' dacht ik triomfantelijk. 'Het is maar goed dat ik zo'n alerte moeder ben!'

Gespannen wachtte ik Teuntjes reactie af, en met wild kloppend hart zag ik hoe ze zich na enig nadenken over het toetsenbord boog en typte: 'Lief Vampiertje, wat deed de juf stom vandaag hè? En waar heb je die leuke emoticons gedownload?!'
7

Tehuis gezocht voor lieve poes

21-03-2010 -
Wie heeft er een plekje voor deze lieve poes? Ze heet Die Stomme Kat, maar luistert ook naar Veel Te Duur en Woef. Teuntje heeft haar met veel liefde gekocht bij de Intertoys. Minutenlang waren zij en haar poes onafscheidelijk. Toen waren de batterijen op.

En ik had gezegd dat ik nieuwe zou kopen, maar dat was ik een beetje vergeten. En toen ik het niet vergat, en de prijs van die batterijen zag, riep ik: 'Dat kun je wel vergeten! Koop ze maar van je zakgeld.'

Toen zette langzaam maar zeker de verwaarlozing in, want zelf vond Teuntje die batterijen ook wel duur. Liever kocht ze grote zakken snoep die ze dan gezellig bij haar levenloze poes oppeuzelde. Maar aan zo'n dooie poes is weinig te beleven, en al snel viel Woef toen in handen van haar broertje Piet.

Piet zat op dat moment in een dierenartsfase, en besloot Woef te opereren. Aan haar oor om precies te zijn. Het oor is nog steeds vermist. Teuntje heeft toen Piet voor de tuchtraad gesleept, en Piet is zijn licentie als dierenarts kwijt, maar ja, daar heeft Woef niet veel aan.

Ten einde geld vrij te maken voor nog wat zakken snoep wil Teuntje Woef nu aan de straatstenen kwijt.

'Ze kost maar een tientje!' aldus Teuntje.

De batterijen zijn duurder.
11

Hypochondrie

11-07-2009 -
'Mama, als ik zo doe, dan doet het hier pijn,' zei Teuntje (10) op bezorgde toon, en stak als demonstratie haar linkerhand in de lucht waarbij ze wees op haar rechterteen.
'Dan moet je maar niet 'zo' doen,' koos ik laf de makkelijkste weg.

Maar de volgende dag kwam ze met de sombere mededeling: 'Mama, ik voel mijn maag niet meer!'
'Teuntje, dat is normaal. Je hoort je maag ook niet te voelen, tenzij er iets mee is,' doceerde ik, en zag te laat de valkuil waar ik inviel.
'Wat kan er dan zijn met je maag?'
'Ehm, dat je misselijk bent, of dat je een maagzweer hebt of zo.'
Teuntje zag er niet gerustgesteld uit.
'Mama, heb ik een maagzweer?'
'Nee, kindjes krijgen geen maagzweer. Bovendien: jij voelt je maag toch niet meer, dus jij zit gebeiteld.'

Op het gevaar een hypochondrische moeder te zijn: ik vrees dat Teuntje ernstig leidt aan hypochondrie. En haar prognose zie ik somber in, want gisteren vertelde ze me waar ze volgend jaar haar werkstuk over gaat doen: ziektes uit de middeleeuwen.
Dus binnenkort zal ze wel de builenpest hebben.
6

Kind van deze tijd?

17-06-2009 -
Zwartbruine dropvegen en beduimelde pagina's zijn de stille getuigen van mijn kinderhartstocht voor de boeken van Enid Blython. Gretig las ik de avonturen van de Dolle Tweeling die op kostschool om de haverklap slaapfeestjes hield, waarbij dan vooral veel sardientjes uit blik genuttigd werden.

Toen ik de Dolle Tweeling reeks tot mijn spijt uit had, schoof ik moeiteloos door naar de Pitty reeks, waarin Pitty op kostschool om de haverklap slaapfeestjes hield waarbij dan vooral veel sardientjes uit blik genuttigd werden.

Enid Blython toonde zich een groot kenner van groepsprocessen, en in ieder boekje was er minstens één meisje dat maar niet wilde deugen. Dan werden de messen geslepen tot het onderling venijn tot een climax kwam waarna de lucht geklaard was, het boekje uit en mijn zak Venco Boerderijdrop leeg.

Tot mijn vreugde blijkt Teuntje mijn liefde voor deze boekenreeksen te delen. De Dolle Tweeling heeft ze al uit en ze leest nu het laatste deel van Pitty. Geregeld komt ze hoofdschuddend naar beneden en vertelt dan op bezorgde toon: 'Wat Eline nou toch weer heeft gedaan mama! Ze heeft stiekem de sardientjes opgegeten en Alice de schuld gegegven!'

Maar er is een ding dat mij een beetje zorgen baart. Terwijl mijn andere kinderen zich bedienen van het vocabulaire van deze tijd en kreten slaken als 'vet!' en 'loser', zegt Teuntje dingen als 'Jofel', 'Dolletjes' en 'Komt voor de bakker!'

Het is maar goed dat ze bij het lezen moderne Dropbijters en Salmiakrondo's nuttigt.
13

Hellboy: iemand zin in een hamburger?

18-08-2008 -
Scherp houd ik in de gaten wat de kinderen op televisie zien. Pokémon heb ik al in de ban gedaan, maar zo nu en dan glippen er toch wel eens wat pedagogisch incorrecte beelden door.

Bijvoorbeeld de reclame voor de film Hellboy, een gruwelijk rood monster, met griezelig gele ogen. Een kind zou er nachtmerries van kijken; trouwens een moeder ook.

Maar niet Teuntje. Toen ze op het treinstation een grote poster zag met daarop onze Hellboy verklaarde ze: 'Dat lijkt me een stomme film mama. Vooral die meneer met die hamburgers op zijn hoofd!'
4

Je eigen weg

17-07-2008 -
Teuntje wilde Italiaans ijs, ik wilde rennen, en dus renden we samen naar Zelhem dat warempel een heuse Italiaanse ijssalon heeft. Dat wil zeggen: ik rende, en Teuntje slingerde op haar fiets naast me.

'En dan ga je terug via de andere kant zodat je aan je zondagse zestien kilometer komt,' doceerde Floris vanuit zijn luie stoel.

Dus nadat we onze vijf kilometer hadden afgelegd, en een ijsje en kop koffie hadden genuttigd, besloot ik Floris' advies te volgen en via een andere weg terug te lopen. Binnen luttele minuten was ik de weg kwijt, en probeerde me te herinneren in welke windrichting we in vredesnaam waren gegaan.

Inwendig vervloekte ik mezelf dat ik weer eens geen kompas bij me had, maar herinnerde me toen dat ik met kompassen ongeveer even goed kan omgaan als met de weg vinden. Bovendien, ik heb niet eens een kompas.

'Het is wel een avontuur, hè, Teuntje?!' zei ik op bemoedigende toon tegen zo wel mezelf als Teuntje.
'Kunnen we niet beter gewoon terug gaan mama?' vroeg Teuntje op strenge toon.
Maar ik keer niet graag op mijn schreden terug. Dat vind ik saai, dus zei ik ferm: 'Nee!' En voegde er met meer koppigheid dan wijsheid aan toe: 'Mama vindt heus de weg wel weer.'

En inderdaad! Na ongeveer een half uurtje lopen zag ik iets bekends: Zelhem! Hoewel ik in eerste instantie de goede kant uit was gelopen, was ik vervolgens door twijfels aan mezelf en mijn richtingsgevoel, weer in de richting van Zelhem gerend, met als gevolg dat we een soort rondje om Zelhem hadden gemaakt.

Wat maar weer eens bewijst dat het belangrijk is op jezelf te vertrouwen en je eigen weg te durven gaan! Doe je dat niet, dan loop je voor je het weet in rondjes.

Ook als moeder.

Zeker in een tijd waarin met man en macht wordt geprobeerd vrouwen fulltime de arbeidsmarkt op te duwen, is het belangrijker dan ooit op je eigen kompas te durven varen.
0

Kinderlogica

18-05-2008 -
Ik zat me met mezelf te bemoeien, en misschien een paar melocakes te eten toen ik werd opgeschrikt door luid gekerm, gevolgd door stampende voeten de trap op. Geschrokken rende ik de gang in, waar Jan mij wat schaapachtig vertelde dat Teuntje hun spelletje verloren had.

Ik rook een kans te schitteren als moeder en volgde Teuntje naar haar kamer, waar ze luid wenend op haar bed lag.

'Hai Teuntje, wat is er?'
'Ik heb alweer verlohoren! Ik win nóóit wat,' kermde Teuntje.
Ik ging naast haar zetten en orakelde: 'Ja maar Teuntje, weet je? Als je een spelletje speelt gaat het er om dat je het leuk hebt, niet dat je wint!'
'Ja maar, ik hèb het niet leuk!' kreet Teuntje.

Verbluft zweeg ik. Tegen zoveel logica kan ik niet op.

Toen heb ik haar maar extra geknuffeld en zei: 'Teuntje, voor mij ben je altijd een winnaar!'
1

Kinderliefde

15-05-2008 -
Vandaag, op weg van school naar huis, huppelde Teuntje voor me uit toen ze achteloos riep: 'Oh ja, ik heb verkering met Eros! Hij zegt dat hij al sinds de derde verliefd op me is,' en ze keek vergenoegd naar me om.
Toen voegde ze er nadenkend aan toe: 'Ik wou met hem afspreken, maar hij ging al met Wim.'

's Middag bleek echter dat Wim was afgehaakt en dus kwam Eros bij ons. Het was een groot succes, want, zei Teuntje, 'Eros is een wandelende moppenmachine!'
0

Heiligen

10-02-2008 -
Verontwaardigd kwam Teuntje uit school: 'Mama, er zijn kinderen die zeggen dat Sinterklaas niet meer bestaat!'
Ik maakte wat instemmende geluiden over vuilspuiterij en liep hoofdschuddend met de kinderen naar huis: die kinderen van tegenwoordig ook!

Maar toen ik die middag verontwaardigd de aardappels schilde bedacht ik me dat ze natuurlijk wel gelijk hebben: Sinterklaas bestaat inderdaad niet. En het drong tot mij door dat wellicht het moment was gekomen Teuntje van haar geloof in Sinterklaas te duwen.

Experts bevelen weliswaar aan te wachten tot je kind zelf van haar geloof valt, maar Teuntjes geloof blijft rotsvast, en ze verdedigt het met verve. En ik wil niet wachten tot Sint Juttemis; ook al zo'n onbetrouwbare heilige.

Dus ging ik een beetje zenuwachtig naar Teuntjes kamer voor een goed slecht-nieuws-gesprek.

'Teuntje, kan ik even met je praten?' en ik ging naast haar op bed zitten.
Teuntje verkneukelde zich bij voorbaat al en keek me nieuwsgierig, met grote zwarte pupillen, vol vertrouwen aan.
'Teuntje, weet je nog van de kinderen op school, dat die zeggen dat Sinterklaas niet bestaat?'
'Ja,' knikte Teuntje.
'Eigenlijk hebben ze wel een beetje gelijk. Vroeger bestond hij wel, maar hij is al een hele tijd dood.'
Teuntje verwerkte in stilte het slechte nieuws.

Na een tijdje stootte ik haar met mijn schouder aan en vroeg: 'En, wat vind je er van?'
'Ik vind het jammer,' antwoordde Teuntje, en daar liet ze het bij.

Ik ben onder de indruk van de manier waarop Teuntje het verlies van haar favoriete heilige verwerkte. Ik weet niet wat ik zou doen als er iemand bij mij kwam en me zomaar zou vertellen dat de kerstman niet bestaat.
Maar 'jammer' dekt de lading niet.
0

Dienstmeisje spelen

02-02-2008 -
Vanmorgen kwamen Teuntje en een buurmeisje bij me en vroegen: 'Mogen we ons verkleden en Dienstmeisje spelen? En dat jij dan De Mevrouw bent, en dat wij opruimen?' Ik voelde me alsof zowel ik als Sinterklaas jarig waren, en juichte: 'Natuuuurlijk!' Een Mevrouw moet zelf het goede voorbeeld geven dus begon ik aan mijn zaterdagwerkzaamheden en spoot de keuken schoon met de hogedrukspuit. De meisjes vertrokken naar boven om zich te verkleden. Na ongeveer een uur kwamen ze beneden met identitieke outfits die niet zouden misstaan voor een gala diner. Ik herkende diverse kledingstukken die ik hoog in de kasten had opgeruimd, en huiverde bij de gedachte aan de toestand van de kasten. 'Wij gaan aan het werk!' verklaarden de meisjes opgewekt en vertrokken naar de gang. Ik ging verder met de keuken, maar net toen ik met mijn schuurspons het fornuis te lijf ging sloeg de deur weer open: 'Heb je een emmer?' Ik legde mijn schuurspons weg en ging op zoek naar een emmer die ik hen zwijgend overhandigde. Net had ik mijn schuurspons weer in mijn hand toen de deur opnieuw opende: 'Heb je een vaatdoek?' snel gevolgd door 'Heb je een sopje?', 'Waar is de stofzuiger?', 'Heb je een dweil?', 'Hoe laat is het?', 'Krijgen we hiervoor betaald?' Ik wist niet dat Mevrouw zijn zo hard werken is. De volgende keer wil ik het dienstmeisje zijn.

Leestip: Opruimliedjes
2

Deugden

12-11-2007 -
Teuntje had vorige week afgesproken met een klasgenootje, maar vandaag zei plotseling datzelfde klasgenootje: 'Hihi, dat is een vergissinkje geworden, want ik heb al met Ilse afgesproken.' Daar sta je dan met een zwaar teleurgestelde dochter en een asociaal klasgenootje. Waar zijn de tijden gebleven dat een afspraak een afspraak was?

In de jungle van de basisschool worden afspraken net zo gemakkelijk gemaakt als verbroken. En hoewel ik dat bij de kleuters nog wel kan begrijpen zo niet waarderen, vind ik dit gedrag in groep vijf zeer onaangenaam. Met zoveel aandacht in het schoolcurriculum voor Sociale Talenten zou je verwachten dat het talent Je Aan Je Afspraak Houden hoger in het vaandel stond.

Zelf houd ik me strict aan mijn afspraken, en tenzij er een kleine aardbeving is, ben ik stipt op tijd, omdat ik altijd overal een half uur te vroeg ben.

Wat mij betreft verdienen ouderwetse deugden als Betrouwbaarheid een grotere plek in onze maatschappij.
En in de sociale jungle die basisschool heet.
3

Teunkabouter

09-10-2007 -
Toen ik gisteren Teuntje uit school haalde zei ze op verontwaardigde toon: 'De kinderen uit met mijn klas deden heel vervelend tegen mij! Het was heel.... Vernederend!' Toen huppelde ze bijmoedig vooruit en riep achteloos: 'Ik vertel je er thuis wel over!'

Mijn innerlijke fantast kwam onmiddellijk met allerlei valse scenario's op de proppen. 'Zouden ze Teuntje soms gepest hebben om haar gehaakte mutsje, waaraan ze een zelfgemaakte pompoen heeft geknoopt die bijna op haar billen bungelt? Of zouden ze haar hebben uitgelachen om haar zelfgemaakte beenwarmers, die vroeger door het leven gingen als mouwen, maar die Teuntje een nieuw leven heeft gegeven?' En in gedachten vertelde ik al die stomme kinderen dat ze mochten willen dat zij zo creatief waren als Teuntje.

Eenmaal thuis had Teuntje helemaal geen tijd om haar verhaal te doen, ze was veel te druk met spelen. Pas na de maaltijd trof ik haar op een rustig moment en vroeg nonchalant: 'En Teuntje, heb je al zin om te vertellen over de kinderen op school?'
Teuntje had tijd en zin en zei: 'Mama? Weet je, de kinderen op school zeiden 'Teunkabouter' tegen mij! Toen ontsnapte mij een schaterlach, want is dat niet prachtig gevonden?!

Waar Teuntje creatief is met kleding, zijn haar klasgenoten dat met taal.
0

Kleine moeite

20-09-2007 -
Ik had mijn haar eindelijk gewassen en, in een plotseling vlaag van 'moeite doen', mijn kleine, bescheiden oorringetjes vervangen met grote uitbundige gouden ringen.

'Oooooh', riep Teuntje vol bewondering toen ze thuiskwam: 'Mooie Make-over, mama!!!'.

Wat een klein beetje moeite doen al niet vermag.
0

Bijblijven!

12-06-2007 -
Als moeder moet je natuurlijk wel een beetje opletten, want anders loop je zo achter de feiten aan. Dan slaap jij nog met Teletubbieposters boven je bed, terwijl je kinderen via Bob de Bouwer allang bij Goede Tijden, Slechte Tijden zijn aangeland. Dat bleek maar weer eens toen Teuntje vertelde over een voorstelling in de muziekschool over het Tinnen Soldaatje. Op meelevende toon deed Teuntje uit de doeken dat het Tinnen Soldaatje zo zielig was omdat hij een been verloor.

"Och, och, och," zei ik op droeve toon. "Dat is sneu zeg... toen kon hij zeker niet meer lopen?"
"Ja, duh!!!", antwoordde Teuntje. "Hij is van tin hoor!"
"Ach, was hij nog van tin ook?", probeerde ik nog een keer. "Dan zal hij helemaal wel moeilijk lopen..."
"Maham!!! Poppen kunnen helemaal niet lopen hoor.", zei Teuntje terwijl ze me meewarig aankeek. En verbeeldde ik het me of wierpen zij en Jan elkaar een veelzeggende blik toe?

Snel maakte ik een mentale notitie: "Kinderen weten dat poppen geen mensen zijn."

Voor toekomstige referentie zal ik deze belangrijke informatie vanavond ook nog even in mijn Teletubbie notitieboekje noteren.
0

Moederen

01-04-2007 -
De juf vertelde dat Teuntje op school ergens van geschrokken was. Geschrokken besloot ik tot een diep moeder-dochter gesprek.

"Teuntje, was je erg geschrokken op school?"
"Ja, best wel."
"Goh, waarom had je dat niet verteld?"
"Dat was ik alweer vergeten."
"Teuntje, als er iets vervelends is op school of zo, dan kun je dat altijd tegen me zeggen he? Mama, is er altijd voor je."
"Ja, er is wel iets dat ik niet leuk vind..." zei Teuntje.
Ademloos fluisterde ik: "Vertel het maar hoor Teuntje. Ik ben er voor je. Wat het ook is, ik doe het voor je."
"Mama?"
"Ja?"
"Ik vind het vervelend dat deze stomme sokken steeds afzakken."
".....! Tja Teuntje, daar kan mama niks aan doen!"
2
Nicole Orriëns. Mogelijk gemaakt door Blogger.